- Możemy się rozłączyć, co? – powątpiewający ton głosu Aristos wystarczał za całą setkę wymyślnych komentarzy; dziewczyna uniosła dłoń, dotykając bezwiednie wczepionej w jej ubranie gąsienicy, mimo uszu puszczając uwagę Porunn o zamianie jej w pucharek. Zmarszczyła nos, przypatrując się kartce, a potem zwróciła się do Ślizgonki, mierząc jej niebieskie oczy ze skupieniem.
- Nigdy w życiu. Założę się, że to niezbyt przyjemny wybieg. – mruknęła, wzruszając przy tym ramionami – Do tej pory nie sprawiło nam to problemów, nic nie zaszkodzi, jeśli zostaniemy w tym stanie do samego końca. Chyba, że masz lepszy plan?

Porunn pokręciła głową przecząco. Cały ten tor przeszkód do tej pory sprawiał wrażenie, jakby prowadzący chcieli ich zabić. Nie zdziwiłoby ją, gdyby to, że mogą już się rozłączyć było kolejnym podstępem. Spojrzała na Ari i cicho westchnęła.
- Ari, w żadnym wypadku nie mam zamiaru cię puścić – tu zacisnęła jeszcze mocniej dłoń na tej Gryfonki. – Nie przeszkadza mi to i myślę, że nie umrzemy od trzymania się za ręce – wzruszyła ramionami i wyszczerzyła lekko zęby w krzywym uśmiechu.