Sam znalazł gazetę lustra leżącą na łóżku Bena. Z zaciekawieniem ją przejrzał, pamiętając, że redakcja lubiła pisać o jego przyjacielu. Gdy jednak znalazł wzmiankę o sobie i Isabelle… nie wiedział jak zareagować. Poczuł się niesamowicie mały i zagubiony. Wszystko się waliło, miało efekt domina. A było tak dobrze. Nie wiedział co zrobić, szczególnie, że od czasów kłótni z Wattsem obaj się do siebie w ogóle nie odzywali. Usiadł na brzegu łóżka przyjaciela i wyciągnął kartkę, na której nakreślił kilka zdań. Ciężko było się rozczytać, szczególnie, że Silver i tak miał paskudne pismo. Roztrzęsienie nie pomagało.

Cytat :

Ben!
Co mam robić? Cała szkoła niedługo będzie wiedziała o tym, co starałem się zachować tylko dla siebie. Jeśli Isabelle dostanie to czasopismo w swoje ręce, to będzie koniec. Od tamtej pory w ogóle się do mnie nie odzywa…

Boję się, Ben. Tak cholernie się boję, że będzie tylko gorzej. Nie chcę jej stracić.
Nie chcę stracić was obojgu.

Co mam zrobić? Ciężko jest chodzić wiecznie uśmiechniętym wtedy, kiedy nie zbiera się na nic innego, jak płacz i chęć schowania się przed światem.

Pomóż mi.

Sam

Zostawił list na szafce nocnej Bena i wyszedł, chcąc oddać się obowiązkom, które chociaż na chwilę pozwalały mu przestać myśleć o sprawach przyszłości, która w tej chwili była dla niego jak jedna, wielka czarna plama.

Charming odnalazł Bena dopiero kilka godzin później, przynosząc niewielką kopertę. Patrzył na chłopaka wielkimi oczami, domagając się głaskania po piórkach.
List nie był pozaginany, jednak nie trzeba było być ekspertem, by widzieć niepewność piszącej. Aria nawet w ostatniej chwili zaczęła przekreślać niektóre słowa. Wolała posłać niezbyt elegancką wiadomość, niż zupełnie się rozmyślić i nie odpisać.

Cytat :

Drogi Benie,

Czasami każdy z nas potrzebuje przypomnienia. Cieszę się, że chociaż trochę mogłam pomóc i przepraszam, że zaczęłam narzekać.
Nie żartowałam mówiąc, że Cię nie zostawię.

Nie przej… Nie myślałam o tym od tamtego czasu. Trochę spanikowałam, przepraszam, to było bardzo głupie z mojej strony. Ale mimo wszystko byłaby to chyba przydatna umiejętność?

Aria

Puchacz nie miał nic przeciwko podrzuceniu kolejnej przesyłki, szczególnie, że ostatnim razem został tak mile przyjęty. Co prawda nie był już taki nachalny, ale wciąż liczył na odebranie porcji pieszczot. Która sowa by tego nie lubiła? Charming był bardzo rozpieszczony…

Cytat :

Drogi Benie,

Nie będę miała czego żałować.
Trzymam Cię za słowo, ale jakbyś mnie potrzebował, to wiesz gdzie mnie znaleźć. Dobrze się czuję w roli rycerza, zbroja jest o wiele wygodniejsza niż balowe suknie. Wiem, czego wymaga się od mężczyzn, a czego od kobiet, ale jak już mówiłam – jesteśmy tylko ludźmi. Nawet najsilniejszy potrzebuje przerwy, żeby zregenerować siły, prawda?

Nagły natłok myśli brzmi lepiej niż wpadanie w panikę… Znam kogoś, kto mógłby mnie nas pouczyć. Sama bym się chyba nie potrafiła zmotywować, ale z Tobą byłoby mi raźniej. Przy najbliższej okazji się o to zapytam i dam Ci znać.

Aria

Ciemno upierzony puchacz należący do zespołu sowiej poczty w Hogsmeade pojawił się w oknie dormitorium chłopców, gdy zamieszkujący je Krukoni byli na kolacji. Nieco niezgrabnie zeskoczył z parapetu na stojące blisko łóżko prefekta, zostawiając na nim niedużą paczkę owiniętą szarym papierem. Napisane na jej wierzchu "adresat: Ben Watts" rozmazało się nieco w trakcie krótkiego lotu w deszczu.

We wnętrzu przesyłki nie było żadnego listu, nawet najmniejszego skrawka z wiadomością. W pudełku leżał tylko lniany woreczek pełen suszonych ziół związany na końcu sznurkiem oraz kilka zachowanych magicznie roślin, których zapach zakręcił w nosie i przylgnął na pewien czas do skóry Bena, gdy otworzył paczkę.

Dziewczyna zdziwiła się kiedy nieznana jej sowa wylądowała na okładce jej podręcznika do transmutacji. Podniosła wzrok i zerwawszy pergamin wczytała się w krótką treść przekazu, na której widok tylko zmarszczyła brwi. Chwyciła jednak pióro i nakreśliła odpowiedź, po czym przekazała ją Sofii.

Cytat :

Panie Watts.

Śmiem skromnie stwierdzić, że owszem. Mam w tym niejakie obycie.
Czy w czymś pomóc?

Wanda.

Wróciła do dormitorium po szczotkę do włosów, którą zostawiła na łóżku przez rozkojarzenie, towarzyszące jej coraz częściej od czasu rozmowy z Evanem; treść listu, dostarczonego przez sowę Bena sprawiła, że parsknęła śmiechem, przykładając dłoń do ust. Z pewnym zastanowieniem sięgnęła po skrawek pachnącego fiołkami i winogronami pergaminu, jakiego używała do listów i odpisała prędko, stawiając litery łatwym do rozczytania, lecz o wiele bardziej finezyjnym charakterem pisma, niż zastanawiający się nad niuansami listu Ben.

Cytat :

Słodka Żyrafko

Jak widzisz, ja nie mam problemów z wyszukanym wstępem, choć sądzę, że ten zwrot nie oddaje w całości ciepła uczuć, jakie do ciebie żywię!
Przechodząc zaś do sprawy - Watts, do cholery, jesteś prefektem, więc nie narzekaj na swoje obowiązki i nie próbuj się nawet wymigać! Widzę cię w Głównym Holu na piętnaście minut przed rozpoczęciem balu i żebyś mi się nie spóźnił.

PS.I Jasny krawat, bardzo proszę. Srebrny. Lub błękitny.
Dziękuję.
PS.II Przesyłam ci coś na pocieszenie i dla kurażu. Doprawiony eliksirem wzmacniającym, ale jest bezpieczny, przysięgam. Sprawdzałam na sobie.

Całuję

Ombre zrzucił list na głowę Krukona, a później przysiadł na stoliku pozwalając chłopakowi odwiązać przytwierdzoną do nóżki fiolkę, z korkiem obwiązanym fantazyjną, błękitną kokardką. Po odkorkowaniu butelki w nos blondyna uderzył charakterystyczny zapach dobrego, starego koniaku.

Panna Whisper korzystając z wolnego popołudnia sama osobiście dostarczyła list z krótkim wyjaśnieniem, o które poprosił ją kolega. Nie zastawszy jednak nikogo w dormitorium odetchnęła tylko z widoczną ulgą. Zostawiła kopertę na stoliku nocnym Bena, uniosła wysoko nogi nad śmierdzącymi skarpetkami Samuela. Wyszła złorzecząc na facetów.

Cytat :

Panie Watts.

Najwyraźniej ktoś za panem tęskni. Nie wiem kto mógłby podesłać taką wiązankę, jednak wybór kwiatów nie jest przypadkowy. Jedne z nich jak na przykład fiołek czy kwiat pomarańczy dają znać o pozytywnych uczuciach, o wspomnieniach czy głębokim uczuciu gdzieś się czającym.
Zwróć uwagę na goździk. To niemy przekaz. Nie zapominaj. Nie zapominaj, Benie Watts. Ktoś na Ciebie czeka.

Mam nadzieję, że pomogłam.

Wanda.

Cytat :

Na horyzoncie pojawiła się mała, puchata sowa z dużym pakunkiem w pazurkach. Zwitek okazał się najnowszym numerem Lustra. Sowa również niosła ze sobą sakiewkę z amuletem ochronnym, który możesz sobie zakupić za jedyne 5 knutów i 2 sykle. Drobne włóż do sakiewki i odbierz pakunek. 

Bjorn podleciał do Wattsa, gdy tylko znalazł go siedzącego gdzieś na błoniach. Trzymał wycinek z nowego Proroka wraz z dołączonym do niego listem.
Pismo było już nazbyt charakterystyczne dla Wattsa.

Cytat :

Watts,
Widzisz ten urywek Proroka? Jeśli się dowiem, że maczałeś w tym palce, to osobiście Ci przysięgam, że nie dożyjesz świąt, a Twoje ciało będzie zakopane w najgłębszym rowie, tam, gdzie nikt Cię nie znajdzie. Te twoje konszachty z Harpią Lacroix doprowadziły pewnie właśnie do tego! A jeśli nie, to jesteś WRĘCZ ODPOWIEDZIALNY za to, co się dzieje. Jeśli O'Connor się nie znajdzie, pierwszym podejrzanym będziesz TY. Jeśli jednak nie masz z tym nic wspólnego i chcesz mi pomóc w szukaniu go na własną rękę... nie. Inaczej.
JESTEŚ MU TO WINNY.
Inaczej Cię zabiję.
Przysięgam.

Odpowiedź na list przyszła wczesnym rankiem, przed śniadaniem. Bjorn tym razem usiadł na ramieniu Bena i nie odleciał, dopóki pan prefekt Krukonów nie odpisał na list. Był uparty tak samo jak jego właścicielka.

Cytat :

Watts,
A więc tym razem będziemy współpracować. Popytam Puchonów, myślę, że siłą coś się od nich wyciągnie. O'Connor kumplował się z każdym. Wątpię, żeby Ślizgoni wiedzieli cokolwiek o jego zaginięciu, chociaż... Nie wiem. Może zapytasz swoją dziewczynę o to? Może maczała w tym palce?

P.S
I tak Cię nie lubię.

Bjorn przyleciał kilka dni później. Znalazł Bena niedaleko sowiarnii, więc nie tak daleko musiał odlecieć. Trzymał chleb z przyczepionym do niego listem. Gdy tylko znalazł się blisko, wycelował podarkiem prosto w twarz Prefekta Krukonów i odleciał.

Cytat :

Uderzające podobieństwo.

Sowa Porunn znalazła Bena niedaleko sali do starożytnych run. Niosła ze sobą mały rulonik, w którym było napisane kilka słów.

Cytat :

Ile mam na ciebie czekać przy tej cholernej gnojowicy, tłumoku? Znalazłeś czas na napisanie sowy i pochwalenie się, że gadałeś z Gryfonami, zamiast mi powiedzieć to w twarz? Spróbuj nie przyjść, a pożałujesz.