A Artie wierzył w to, że kiedyś mu się uda stanąć na własnych nogach. Kiedy usłyszał o tajemniczym pokoju w Departamencie Tajemnic, który po brzegi wypełniony jest mistyczną magią, zaczął widzieć w niej swoją nadzieję. Na razie jednak sobie tym głowy nie zaprzątał, był dopiero w szóstej klasie Hogwartu, a więc będzie miał czas na rozmyślanie, jak tam właściwie się dostać.
- No nie pamiętasz? Co roku organizujemy te wyścigi! Ku pamięci mojemu upadkowi ze schodów! Kiedy mnie Wanda przypadkowo zrzuciła! I popisowy numer – zjazd ze schodów na wózku! I Savos w tym bierze udział! I Heniek! I Wanda! I Dwayne! I Jolene! – wymieniał po kolei imienia swoich przyjaciół. Bones również się do nich zaliczał i Artek nie wyobrażał sobie, że Edgar w tym roku odpuści sobie zawody. Nie ma głupich! Puchar Artiego zawsze się odbywał w Hogwarcie i w tym roku będzie to samo!
- Charlotte Benson! – Artek pacnął sobie otwartą ręką w czoło i tylko pokręcił głową. Chyba spotkanie z podłogą odbiło się źle na zdrowiu Bonesa, skoro dopytywał o takie rzeczy. Czy naprawdę nie wiedział kim jest Szarlotka i nie kojarzył faktów? Biedny Edgar!
- Jeśli byś się postarał, również byś zapierdzielał. Edgarze! Jutro zaczynamy trening! Daję Ci wózek i będziesz się uczył driftować. Koniec z wymówkami. Musisz wygrać wyścig! Dla Benson! – Postanowił. Nie pytał o zgodę, on po prostu postanowił.
- Taksówka? – Artek wydął śmiesznie usta. – Jeszcze nie zamontowałem z tyłu specjalnej rurki do stania, ale jak spadnie śnieg to zrobię to. Wiesz, że nie mogę sobie odmówić przyjemności robienia śnieżnego kuligu na wózku! – I razem z przyjacielem, o ile ten usiadł na oparciu wózka, pojechał w dół. A gdzie dotarli? Do Hogsmeade!

[Opuszczamy temat!]