Ta znajomość raczej nie miała prawa zamienić się w przyjaźń. Wręcz przeciwnie – doprowadziła do pięknej wojny pomiędzy dość typową Ślizgonką a wielbiącym życie i technologię mugoli Caesara. Jedyne, co łączy te osoby to zarozumiałość, więc trudno się dziwić, że całkiem szybko sobie podpadli. Nikt nie pamięta, jak i kiedy ta relacja się rozpoczęła, wiadomo natomiast że żadna ze stron nie zamierza odpuścić. Wzajemne rozsyłanie o sobie plotek, kradzież rzeczy oraz mniej lub bardziej wyrafinowane psikusy należą do porządku dziennego Rose i Caesara. I choć starają się unikać i traktować się jak powietrze nie zawsze udaje się im powstrzymać (szczególnie Krukonowi) od uszczypliwego komentarza. Jednak dla chłopaka najgorsze jest to, że… czuje się przy swoim wrogu niezręcznie. Widząc Rosie ma przeczucie, że coś jest nie tak, ale nie potrafi powiedzieć co dokładnie. Może ten brak ambicji? A może coś więcej? Nieważne. To po prostu kolejna cecha której w niej nie znosi. Po co się nad tym zastanawiać. Nie warto poświęcać zbyt dużo swoich myśli komuś, kto potrafi tylko flirtować i być wrednym dla innych, czyż nie?