Otrzymawszy niespodziewaną wiadomość od Amycusa, dziewczyna nie musiała się długo zastanawiać nad odpowiedzią.

Cytat :

Drogi Amycusie,
Z chęcią spotkam się z tobą w wyznaczonym miejscu i o wyznaczonej godzinie. Do zobaczenia wkrótce.
Anastasia.

Zmierzała właśnie w stronę schodów prowadzących na VII piętro, gdy niespodziewanie trzepot skrzydeł nad głową i przenikliwy głos sowy skłonił ją do zatrzymania się. Jakież było zdziwienie dziewczyny, gdy hałaśliwe zwierzę usiadło jej na ramieniu, wystawiając nóżkę z listem. Uniosła brwi, ostrożnie odplątując kawałek pergaminu, a potem syknęła jak kot, gdy opierzona paskuda poderwała się w górę, kalecząc jej ramię przez rozerwaną szatę. Klnąc pod nosem na subtelne niczym Hagrid ptaszysko szybko rozwinęła list, a jej zdziwienie sięgnęło zenitu. Dopiero po chwili na słodkich, malinowych wargach wykwitł iście paskudny uśmiech.
Usiadła na parapecie, sięgając do torby po czysty kawałek pergaminu, a gdy swoja spróbowała podlecieć jeszcze raz, ze złośliwą satysfakcją potraktowała ją zaklęciem paraliżującym i postawiła na parapecie tuż obok siebie. Zwierzę przewracało wściekle oczami, a Gryfonka, odgarniając włosy z twarzy, zabrała się za odpowiedź. Pismo miała lekkie i zgrabne, ale słowa, które padały, wcale już takie nie były.

Cytat :

Drogi Amycusie.

Muszę przyznać, że Twój list jest dla mnie niebywałym zaskoczeniem! Jeśli mogę coś doradzić, następnym razem wyślij mi sowę, która nie ma morderczych zapędów, w przeciwnym razie z rozkoszą przerobię tego opierzonego nietoperza na bibelot i zaprezentuję go Filchowi w prezencie. Z byle jakiej okazji.
Z przykrością muszę potwierdzić, iż faktycznie byłam świadkiem tego pożałowania godnego incydentu. Doprawdy, Dumbledore powinien przykładać więcej uwagi do sprawdzania referencji zatrudnianych tutaj ludzi, w Durmstrangu byłoby to niedopuszczalne!
Nie dziwię się, że sir Nicholas był roztrzęsiony. Nie dzieliłam z nim oburzenia, próbując opanować odruch znacznie mniej szlachetny, jednakże muszę przyznać, że było na co popatrzeć. Twoja przyszła żona (Merlinie, nie popełnij tego błędu, Amycusie, błagam jak dobra przyjaciółka) dopuściła do niezbyt przyzwoitej sytuacji, nad brzegiem jeziora przy południowym jego końcu. Pragnę przy tym zauważyć, że obiektem jej westchnień był nikt inny, jak opiekun Ravenclawu. Nie chciałabym wracać myślami do tej sytuacji, uważam jednak, że masz prawo wiedzieć choć tyle - gdy zobaczyłam ją nad jeziorem klęczała przed Heisenbergiem, na wpół naga, a i on sam nie grzeszył odzieniem. Nie muszę chyba mówić do czego mogła prowadzić ta dość wymowna pozycja, prawda? Żeby tego było mało, to niewinne i słodkie stworzenie uderzyło w płacz i próbowało wziąć całą winę na siebie, kiedy znalazł nas auror. Twierdziła, że sama tego chciała. Nie wyrywała się, gdy ją spotkałam. Nie próbowała się bronić. Posunę się nawet do stwierdzenia, że spacer inną drogą mógłby sprawić, że zastałabym ją nie pół-nagą, a z rozłożonymi nogami na jakimś przybrzeżnym głazie.
Takie zachowanie budzi mój głęboki wstręt i jeszcze większą pogardę, jednak to od Ciebie zależy jak się odniesiesz do całej sytuacji.
Mam nadzieję, że moja relacja, choć starałam się przebierać w słowach, które cisną mi się na usta, jest nieco jaśniejsza od relacji ducha rezydenta mojego domu.
Jeśli zaś chodzi o niechęć, która panuje między naszymi domami... Muszę Cię prosić, drogi przyjacielu, byś przekazał pozdrowienia Rosierowi i przeprosił, że nie mam czasu nawet na chwilę rozmowy. A gdybyś widział gdzieś Jasmine Vane, niech odezwie się do mnie jak najszybciej.

Z wyrazami sympatii
Aristos Noir Lacroix.

Gdy skończyła, spokojnie przywiązała list do nogi sówki, a następnie wstała, sięgając po różdżkę.
- Leć, paskudny stworze i módl się, żebym cię więcej nie widziała. - burknęła, machnąwszy krótko nadgarstkiem, by opierzony morderca odzyskał sposobność do wykonywania ruchów.

Henry przechodził korytarzem ze stosem ulotek w rękach i w torbie. Upiorni Wyjcy w Hogsmade! Nie mógł tego przegapić. Tak więc na prośbę Madame Rosmerty razem z Harley rozdawał wszystkim ulotki i przyklejał je gdzie się dało. Nie można przegapić takiego wydarzenia! Upiorne Wyjce pojawiały się w Hogsmade baardzo rzadko, a ich sława była potężna.

Już następnego dnia pojawiła się odpowiedź na zaproszenie. Wykorzystano do tego sowę Yumi zważywszy na prędkość ptaka i wprawę w podróżach długodystansowych. Na nieszczęście sowa dostarczyła odpowiedź młodszemu Carrowowi. Miała zanieść kopertę seniorowi, niestety zaszła tu drobna pomyłka.

Cytat :

Uroczyście rodzina Merberet potwierdza przybycie na zaręczyny Pańskiego syna. Dostaniemy się tam poprzez Sieć Fiuu o godzinie osiemnastej. Dziękujemy serdecznie za zaproszenie, przybędziemy punktualnie.
Serdecznie pozdrawiam,
Joseph Merberet

Wśród listów, które dostarczono do rąk własnych głowy rodziny Carrow, znalazł się ten pióra Narcyzy. Lakoniczna treść zapisana była czarnym atramentem, jak i zgrabnym pismem.

Cytat :

Szanowni Państwo Carrow!
W imieniu Szlachetnego Rodu Black oraz zgodnie z Państwa prośbą potwierdzam naszą obecność w tym szczególnym dla Państwa dniu.

Z wyrazami szacunku,
Narcyza Black

Sowa Amycusa zaskoczyła ją przy podwieczorku, kiedy rozkoszowała się leniwymi chwilami w towarzystwie brata i kilku jego przyjaciół. Zmrużyła oczy, przyglądając się podejrzliwie znajomemu ptaszysku, wreszcie jednak odsunęła krzesło i podeszła do stwora, jednocześnie gwiżdżąc nisko, melodyjnie. Jej własna sowa wleciała przez drugie okno i przysiadła na oparciu krzesła, z zainteresowaniem obserwując jak Aristos odwiązuje list od nóżki nastroszonego intruza, a potem siada do stołu, zabierając się za czytanie. Dziewczyna uniosła brwi, docierając do końca listu, a potem uśmiechnęła się rozbawiona i ponownie wstała, by z sekretarzyka stojącego pod ścianą w salonie wyciągnąć kawałek pergaminu i pióro.

Cytat :

Drogi Amycusie.

Proszę, absolutnie nie zaprzątaj sobie głowy przysługami - moja odpowiedź na twoje pytanie była jedynie uprzejmością, wstrętna jest mi myśl, że udzielona pomoc mogłaby zostać potraktowana jak powód do zaciągnięcia długu, drogi przyjacielu. Wierzę, że w podobnej sytuacji udzieliłbyś mi tej samej pomocy, dlatego poślijmy wydarzenia z panną Cassidy w zakamarki pamięci i nie wracajmy już do tego.
Przechodząc jednak do pogodniejszej części Twojego listu - który, sam w sobie, był przemiłą niespodzianką! - muszę niestety stwierdzić, że przypadki chodzą po ludziach, lub, jak to mówią, ludzie nieuważnie wpadają na przypadki. Minęliśmy się niefortunnie już drugi raz, jednak, co również stało się przysłowiem, do trzech razy sztuka! Z największą przyjemnością pozwalam Ci się porwać na spacer, potwierdzając tym samym Twoje przypuszczenia: będę obecna na obozie, obowiązkowo. Nawet w ferworze panującego tam zapewne zamieszania i entuzjazmu uczniów, obiecuję znaleźć dla Ciebie chwilę, a nawet dwie.
Ach, byłabym zapomniała. Gratulacje, Twoja narzeczona jest przeuroczą osobą. Mam nadzieję, że mimo oczywistego politycznego tła kryjącego się za tym paktem, odnajdziesz u jej boku szczęście.

Przesyłająca pocałunki
Aristos Noir Lacroix

Podmuchała na pergamin, upewniając się, że atrament dobrze zasechł, a potem, nie zaszczycając Lory nawet spojrzeniem, przywiązała liścik do nóżki Ombre i pozwoliła jej uszczypnąć się pieszczotliwie w palec, nim sowa wyfrunęła przez okno.

Ombre zatrzepotał skrzydłami w oknie późnym wieczorem kolejnego dnia, przyglądając się Amycusowi z wyraźnym zainteresowaniem. Chwilę potem wylądował mu na ramieniu, uprzejmie wystawiając nóżkę, by chłopak mógł odwiązać swoją odpowiedź i bukiecik chabrów, obwiązanych równie błękitną wstążką. Dzięki drobnemu zaklęciu kwiaty miały pozostać świeże, dopóki między korespondentami panowały ciepłe uczucia.

Cytat :

Drogi Amycusie.

Jesteś niepoprawnym komplemenciarzem, doprawdy! Moja kreacja nie była aż tak olśniewająca, zapewniam cię, jest mi jednak niezmiernie miło, że Twoje zdanie na jej temat jest tak pochlebne. To niemal wyzwanie dla mojej kobiecej próżności i obiecuję, następnym razem olśnię Cię jeszcze bardziej. Co zaś do kolczyków - są przepiękne. Niezwykły gust, jak na tak młodego mężczyznę, muszę oddać honory. Niestety, takie wyczucie jest spotykane niezwykle rzadko, tym większa jest więc moja wdzięczność i radość z tego niespodziewanego prezentu. Mam nadzieję, że na moich uszach będą wyglądały choć w połowie jak pięknie, jak w pudełku.
Nie mogę się doczekać naszego spotkania i obiecanej rozmowy, nagle każdy dzień dłuży mi się niemiłosiernie, a w połączeniu z moim ostatnio niezbyt dobrym nastrojem... Cóż. Twoje listy stanowią jedyny jasny punkt na horyzoncie.
Wraz z pozdrowieniami i pocałunkiem, ja także przesyłam Ci więc prezent. Nie jest może tak widowiskowy, jak Twój, ale każdy kwiat wybierałam osobiście, a według mnie, drogi przyjacielu, nie ma nic piękniejszego od francuskich chabrów.

Zniecierpliwiona zbyt długimi dniami
Aristos Lacroix

P.S: Lora zachowała się poprawnie, obawiam się jednak, że nie zostaniemy przyjaciółkami. Wybacz, jeśli wysłanie Ombre uraziło Cię w jakikolwiek sposób.

Cytat :

Amycusie,
Mam nadzieję, że mój uśmiech i skruszone spojrzenie ułatwią Ci wybaczenie mojej nieobecności. Bardzo żałuję, że nie mogę Ci osobiście pogratulować. Robię więc to teraz. Wszystkiego co najlepsze, oby Twój wybór okazał się słuszny i byś nigdy go nie żałował. Powtórzę to na obozie, na którym się za pewnie spotkamy. A tutaj mały prezent, z którego mam nadzieję, będziesz spijał samą słodkość życia.
Jasmine

Cztery kieliszki leżały opakowane w pudle niezwykle ostrożnie i pieczołowicie. Na nich leżał list, z którego unosiła się delikatna woń jaśminu.

Powrót Ombre wyrwał ją ze snu, zaburzył niespokojną noc trzepotem skrzydeł i zapachem wilgotnych piór. W ostatniej chwili musiał chwycić go letni deszcz; dziewczyna podniosła się z poduszki, sennym ruchem odgarnęła loki z twarzy i zamrugała, zapalając lampkę. Sowa wysunęła nóżkę w jej stronę, pohukując przyjaźnie, a Aristos uśmiechnęła się z rozbawieniem, wstając by odwiązać list i usiąść przy biurku.
Jej palce stukały w szklany blat, gdy wzrok prześlizgiwał się po literach, a chociaż wciąż była śpiąca, pokusa odpisania temu uroczemu impertynentowi była silniejsza.

Cytat :

Drogi przyjacielu.

Nie sądziłam, że odpiszesz, mi jeszcze tego samego dnia, pozwolę więc sobie na krotochwilne stwierdzenie, że twój list zastał mnie w negliżu. Ombre tak uparcie trzepotał skrzydłami, by mnie obudzić, że niemal zrzucił z szafki lampę.
Nie obawiaj się, mój drogi, kolczyki skomponują się z moją urodą wystarczająco pięknie, byś zaniemówił. Pozwolę sobie nawet ubrać je 28 lipca, byś sam mógł się przekonać jak doskonale dobrany był Twój podarunek. Mierzyłam je dzisiaj i spojrzenie w lustro wystarczyło, by utwierdzić mnie w tym przeświadczeniu - stanowimy perfekcyjny duet, ja i te śliczne błyskotki, które od Ciebie dostałam. Mój zachwyt nimi rzuca nawet zasłonę zapomnienia na wszystkie te impertynencje, jakie wypisywałeś w ostatnim liście. Odważnie sobie poczynasz, mój panie!
Przytulam Twoją obietnicę do serca i rewanżuję się własną - będę się uśmiechać tak często, jak tylko będzie to możliwe, a przychodzi mi to z zaskakującą łatwością, nawet gdy Twój list wyrywa mnie z pościeli w środku nocy. Muszę przyznać, że mogłabym być budzona w ten sposób każdej nocy - wiadomości od Ciebie są lekkie i przyjemne, pachną świeżo w obliczu walących się na moją głowę spraw, z którymi muszę dać sobie radę. Obóz już niedługo, jeszcze tylko te dwa niezmiernie monotonne dni... A właściwie dzień i pół, pojutrze w południe będę już daleko od domu. Liczę na to, że spotkamy się szybko i opowiesz mi coś o swojej uroczej dziewczynie. Z przyjemnością również zdobędę nieco materiału na dementowanie plotek o Twoim domniemywanym braku poczucia humoru.
Liczę, że Ombre zastanie Cię w dobrym zdrowiu i nastroju, uroczy łobuzie.

Twoja zaspana, lecz uśmiechnięta przyjaciółka,
Aristos.

Jako ostatnią osobę, sowa Yui odnalazła Amycusa. Zatoczyła nad nim dwa okręgi, aby za chwilę zrzucić mu na głowę kopertę. Czy to możliwe, aby od sowy dało się wyczuć niechęć?

Cytat :

Amycusie...
Jesteś z siebie dumny? Co to miało znaczyć? Dlaczego intuicja mówi mi, że perfidnie poparłeś pomysł pani Pomfrey i obu nauczycieli, aby odesłali mnie do domu? Nikt nie dał mi dojść do głosu, bo wszystko zostało ustalone za moimi plecami.
Przez Ciebie tkwię w tym wielkim domu z grypą żołądkową i zgubionym jeżem. Muszę pić nieapetyczne napary, gdy Ty sobie odpoczywasz na obozie. Nie mogę wrócić na drugi etap, bo nie wyleczę do tego czasu żołądka. Nie w domu. Tam doszłabym do siebie o wiele szybciej i dobrze o tym wiesz.
Winszuję pomysłowości i sprytu godnego Salazara Slytherina.
Życzę miłej zabawy i połamanych kończyn,
Bez odbioru.
Yui

List rozszarpał się sam na strzępy zaraz po przeczytaniu go.

Niewielki szary ptak wleciał przez otwarte okno do salonu. Przeleciał zgrabnie nad głową pana Carrowa i zatrzymał się przy Abigail. Wylądował na stole i położył na rękach kobiety białą kopertę.
Yui bardzo długo uczyła swoją sowę nie przynoszenia smakołyków pod adres Carrowów.

Cytat :

SZ. P. A. Carrow,
Piszę do Pani z uprzejmą prośbą o spotkanie w najbliższym czasie, bezpośrednio związane ze stanem zdrowia Amcyusa. Odwiedziłam go w szpitalu św. Munga dzisiaj rano i martwię się o niego. Chcę mu pomóc, jednak niestety nie wiem, w jaki sposób mogłabym to uczynić.
Mam nadzieję, że znajdzie Pani trochę czasu na spotkanie w Londynie bądź Hogsmade.
Pozdrawiam,
Yumi Merberet

Cytat :

Amycus,

Chętnie skopię ci tyłek po raz wtóry. Do zobaczenia.

Franz.

Ponad tydzień po ostatnim spotkaniu. Obca sowa przyniosła "list" składający się z jednego zdania.

Cytat :

Oddaj mi moją apaszkę.

"List" rozszarpał się sam na strzępy.