Wypożyczona, szara maleńka sowa przyniosła list następnego dnia tuż przed lunchem.

Cytat :

Z powodu Twojego braku logicznego rozumowania i wnioskowania, przypominam, że randka została kategorycznie odwołana i nie mamy już o czym rozmawiać.
Oddaj mi moją apaszkę. Y

I ten liścik również rozszarpał się na strzępy po przeczytaniu.

Hanry i Amycus razem ucierpieli na obozie i razem otrzymywali wyróżnienie w postaci odznaki prefekta. Czyżby Dumbledore chciał w ten sposób jakoś im zadośćuczynić? A może po prostu uważał, że pomimo ich kalectwa są zdolni pełnić obowiązki spoczywające na kimś, na tym stanowisku? trudno powiedzieć czym właściwie kierował się dyrektor w swoich wyborach. Istotne jest to, że spora sowa przyniosła Amycusowi kopertę, w której znajdował się list i odznaka.


Podziękowania za list dla Francisa T. Lacroix.

Ombre zjawił się na parapecie w pokoju Amycusa tuż przed południem, lądując miękko na rozgrzanej powierzchni i przez kilka chwil przestępując z nóżki na nóżkę zastanawiał się, czy wypada mu wlecieć do środka, czy nie. Wreszcie, usatysfakcjonowany ruchem w okolicach biurka, który wyraźnie świadczył, że pomieszczenie nie jest puste, odbił się z miejsca i zatrzepotał skrzydłami tuż nad głową Ślizgona, lądując na blacie jego biurka i cierpliwie czekając, aż ten odplącze kawałek wstążki, którym przywiązano rulonik pergaminu i kilka gałązek lawendy, pachnącej oszałamiająco i intensywnie.

Cytat :

Drogi przyjacielu.

Zaskakujące jak prędko złe wieści potrafią obiec świat, w czasie, kiedy my sami szacujemy jeszcze poniesione straty. Nie mogę niestety powiedzieć, by moje samopoczucie dużo odbiegało od krążących plotek, niemniej jednak na ciele czuję się o niebo lepiej, niż psychicznie... co chyba jest niezmiernym dowodem na zbicie teorii jakoby w zdrowym ciele zawsze pomieszkiwał zdrowy duch. Nie chcę jednak byś z tego powodu martwił się o mnie, choć Twoja troska urzekła mnie i sprawiła, że ciężar na sercu nieco zelżał. Dziękuję, Amycusie.
Usłyszałam przypadkiem, niezbyt dobrze zgrywając damę i podsłuchując nieco bezczelnie rozmowę Francisa, że uległeś wypadkowi? Mam nadzieję, że to nic bardzo poważnego?

Liczę na szybką odpowiedź, bo teraz moje serce drży w obawie o Ciebie.
Przesyłam pocałunki i drobny upominek - może słoneczna lawenda z pachnącej latem Francji przyniesie Ci uśmiech tak, jak mnie przyniosła Twoja róża.

Całuję.

Wiadomość zjawiła się kilka dni po rozpoczęciu roku szkolnego. Maleńkie zawiniątko leżało na poduszce Amycusa na jego łóżku. Było tam... tarta z malinami. A obok karteczka z drobnym pismem.

Cytat :

"Jeśli nie zapanujesz nad wściekłością, ona zapanuje nad Tobą".

Zabawne, że akurat to trafiło się mi w ciasteczku z wróżbą. Smacznego.

Podpis był zbędny.

Porunn uniosła brew, widząc sowę należącą do jednego z bliźniąt Carrow. Chwyciła za list i natychmiast go otworzyła i przeczytała. Była zdziwiona. Zastanawiała się czego też Amycus od niej oczekiwał. Nie zawahała się nawet przez chwilę, chwyciła pióro i odpisała:

Cytat :

Carrow,
Nie powiem, zaskoczyłeś mnie swoją sową. Jestem ciekawa przebiegu naszego spotkania, na które  z chęcią przyjdę. Co powiesz na obrzeża Zakazanego Lasu? Oczywiście, jeśli Pan Prefekt będzie chciał jakieś "bezpieczniejsze" miejsce, to nie mam nic przeciwko.

Porunn.

Podała kartkę z odpowiedzią sowie, po czym dźgnęła go lekko palcem w małą główkę i szybko wróciła do swoich zajęć.

Leif usiadł na pniu tuż niedaleko Amycusa, rozmawiającego z koleżanką z domu węża. Obserwował go jeszcze przez chwilę, po czym wzniósł się w powietrze i zrzucił mu na głowę kopertę, odlatując. Nie czekał na odpowiedź zwrotną do adresata. Najwidoczniej ten nie spodziewał się odmowy.

Cytat :

Paniczu Carrow,
Czas na kolejne nasze spotkanie. Za dwa dni, o północy w Porzuconej Chacie w sercu Zakazanego Lasu. Mam dla Ciebie idealnego partnera. Mam nadzieję, że dostosujesz się do tego, czego oczekuję od Twojej osoby.

I.S

List po przeczytaniu zmienił się w popiół, a wiatr rozwiał go we wszystkie strony. Wiadomość stała się tylko wspomnieniem.

Odpowiedź nadeszła znacznie później tego samego wieczoru. Na prostym pergaminie złożonym na pół ze starannie napisanymi inicjałami A.C.

Cytat :

Trochę czasu to za mało...

W środę o siódmej rano wybieram się najdłuższą drogą do sowiarni. Ufam, że wówczas zaniepokoisz mnie swoją obecnością i towarzystwem.
Nie zapomnij zabrać ze sobą tęsknoty.
Y.M.

Elegancko zaadresowany list dryfował łagodnie w powietrzu, aby opaść z gracją wprost w dłonie adresata. Niósł za sobą ledwie wyczuwalną woń malin.

Nieznajoma sowa rzuciła ciasno zwinięty rulonik na łóżko Carrowa i natychmiast opuściła pomieszczenie, nie zaszczycając żadnej z mijanych osób nawet jednym huknięciem.
List był krótki.

Cytat :

Yumi Merberet nie żyje