Sofia znalazła Adama, gdy wracał z błoni do zamku. Gładko zniżyła lot i przysiadła na ramieniu Gryfona, trącając jego policzek miękkim skrzydłem. List był zwinięty w rulonik przewiązany kawałkiem lnianego sznurka.

Cytat :

Panie Prefekcie Niczego,


"Trochę" w żaden sposób nie dotyka nawet istoty problemu. Byłbym zobowiązany.


Ben Watts


PS - Twoja sówka prawie utopiła się w wannie prefektów, uważaj na nią.

Trzeba przyznać, że list od Adama zaskoczył ją nieco. Nie przypominała sobie, aby kiedyś nawiązywała bliższą znajomość z tym chłopakiem, ale skoro wysilił się, aby do niej napisać, nie ładnie byłoby go zignorować. Jakiś czas później Panna Chester, ułaskawiona orzeszkami w miodzie, wróciła więc do Morgana obarczona kawałkiem pergaminu zapisanym akwamarynowym atramentem.

Cytat :

Adamie!

Czy wystarczy Ci na razie, jeśli obiecam, że będę nad tym pracować?

Uściski,
Sol

P.S. Naprawdę jestem aż tak mała?

Nieznajoma sówka chyba nie polubiła adresatki, która próbowała przekupić ją sowimi smakołykami. Ze zdziwieniem odczytała przyniesioną przez nią wiadomość, od razu zabierając się za odpisanie. Kartka była nieco pognieciona, a kilka przekreślonych zdań nawet nie dało się odczytać.
Odpowiedź przyczepiła kapryśnej sówce do nóżki, jakimś cudem unikając pożarcia żywcem i odesłała ją do właściciela.

Cytat :

Adamie Morgan,

Spotkajmy się więc. Gdzie i kiedy?

Aria F.

Wiadomość wróciła tą samą sówką, którą nadleciała, chociaż młody Lacroix nie miał pojęcia z kim ma do czynienia wiadomość była prosta i szybka. Różowa koperta oprawiona całusem (którego nie było widać, ostatecznie, Lacroix nie nosił szminki, spadła na głowę Adama (albo Luce) i nie stało się nic. A treść brzmiała, co następuje :

Cytat :

Nie.
Ucz się, bo nie zdasz.

Francis Lacroix.

Sowa Wilsona najpierw dwa razy dziobnęła adresata, a dopiero potem litościwie dała kopertę napisaną z Ministerstwa Magii samopiszącym piórem, z pieczątką. Żadnego autografu, ale chyba to było oczywiste.

Nie mając zbyt wiele czasu, Ben napisał odpowiedź na kolanie, przez co pismo stawiane na pergaminie wyglądało koślawiej niż zwykle.

Cytat :

Adamie,

Dobrze się zajmij Berserkerem, kiedy dostarczał mi list, wyglądał, jakby miał paść. Oby Cu wyglą
Mam znajomą, która nauczyła swojego kota roznosić pocztę, więc czemu ropucha miałaby nie dać rady? Nie znam się za bardzo na tresurze ropuch, ale tak przynajmniej myślę. Tylko dystans donoszenia i tempo mocno by na tym ucierpiały. Mam nadzieję, że jakoś pomogłem.
Może pokaż swoją sowę Hagridowi albo profesorowi Miltonowi?


Ben

Zmęczona sowa jarzębata, zaanektowana przez Adama Morgana, Gryfona, który większości kojarzył się z frazą ”Kim do cholery jest Adam?”, opuściła najbardziej zaciemniony kąt sowiarni, od dłuższego czasu służący wzorowemu posłańcowi za składzik listów niedostarczonych z powodów ogólnie określanych jako niemożliwe do zrealizowania. Berserker zaczął mieć tego wszystkiego zwyczajnie dość. Rosnąca, od czasu nieusprawiedliwionej absencji prawowitego właściciela zwierzaka kupka, nazbyt urągała honorowi kuriera, by sprawy pozostawić same sobie, oddając się błogiej, sowiej egzystencji. Niby mógł całymi dniami wyskubywać czające się w okolicach skrzydeł obce organizmy, zajadając w międzyczasie wszelakiej maści przysmaki i litościwym wzrokiem taksując pobratymców, wypruwających sobie flaki zleconymi przez hogwartczyków zadaniami. Tyle, że nie tak został wychowany. Już od młodzieńczych lat, ledwo opuściwszy przytulne zacisza wysiadywanego przez matkę jaja, wpajano mu miłość do przyszłego zawodu, a kiedy tylko ulica Pokątna postanowiła wypuścić go w świat, wprost do rąk serdecznego Gryfona, wiedział, że jednym z głównych celów jego egzystencji będzie sumienne dostarczanie korespondencji do rąk właściciela. Tyle, że ten postanowił nagle gdzieś zniknąć, a biedny Berserker nieomalże tonął w listach. Pomimo faktu, że w sowiarni było ciepło i miło, a pieszczotliwy jesienny wiaterek wlatywał przez okna i mierzwił pióra u śpiących ptaków, wzorowy posłaniec musiał coś zrobić z palącym go problemem.
Sowa wleciała bezszelestnie przez okno dormitorium siedemnastoletnich Gryfonów, niosąc ze sobą sporych rozmiarów zawiniątko. Uprzednio nastroszywszy pióra i ogon, paczuszkę porzuciła na łóżku należącym do kuzyna prawowitego właściciela. Niedługo Berserkerowi zajęło podjęcie decyzji o bezzwłocznym wykonaniu manewru odwrotu. Fakt, iż wśród nastręcza listów znajdowała się wilgotna, czerwona koperta mógł mieć spory udział w obraniu takiej-nie-innej ścieżki przez charakterystycznego puchacza. Bo szczerze powiedziawszy nie obraziłby się z wyrazów uznania dla jego nieocenionej pracy.

Adam mógł wybiórczo zdecydować, którą z wiadomości postanowi przeczytać. Oprócz tej jednej, wyróżniającej się palącą  obecnością, choć dla nieobeznanych w temacie sprawiającą wrażenie zupełnie niewinnej, acz stopniowo zaczynającej dymić w rogach, koperty. Wyjec, Adam został całkiem niesprawiedliwie skazany na przyjęcie na klatę wysłuchania niecierpliwego, choć opatrzonego w perfekcyjną dykcję tonu, popadającej już w niemałą złość blondwłosej panny Scrimgeour.

Wyjec.

Cytat :

MOŻNA SPORO OSIĄGNĄĆ, JEŚLI JEST SIĘ NIECO UTALENTOWANYM W ZAKRESIE KONTAKTÓW INTERPERSONALNYCH, SERIO! ALE MAM WRAŻENIE, ŻE TY, GŁUPI IRLANDYCZU, UDAJESZ NIEZNAJOMOŚĆ JĘZYKA ANGIELSKIEGO. BO JAK INACZEJ WYTŁUMACZYĆ TAK DŁUGI BRAK ODPOWIEDZI? ŚMIEM TWIERDZIĆ, ŻE NAWET ZE ZNAJOMOŚCIĄ ROSYJSKIEGO, NIEMIECKIEGO, FRANCUSKIEGO, POLSKIEGO, HISZPAŃSKIEGO, WŁOSKIEGO, PORTUGALSKIEGO, WĘGIERSKIEGO, SUAHILI, HINDI I KILKU INNYCH ARABSKICH NARZECZY UDAWAŁBYŚ, ŻE NIE ROZUMIESZ PRZEKAZU DOCHODZĄCEGO OD MOJEJ SKROMNEJ OSOBY.
NIE MAM W ZWYCZAJU SIĘ MARTWIĆ, ALE SIĘ MARTWIĘ, TY EGOISTYCZNY, SAMOLUBNY, BEZUŻYTECZNY, ASPOŁECZNY DRANIU.
GILIPOLLAS!*
PRZYSIĘGAM NA WSZYSTKIE SKARBY TEGO ŚWIATA, ŻE JEŻELI NIE DASZ ZNAKU ŻYCIA, OSOBIŚCIE POJAWIĘ SIĘ W TYM CHOLERNYM DUBLINIE I ZADBAM O TO, BYŚ PRZECHODZIŁ DŁUGI PROCES REKONWALESCENCJI. BO, CHOLERA, WIEM, ŻE GDZIEŚ TAM JESTEŚ I NIE ROZUMIEM CZEMU MILCZYSZ.
NA MERLINA, CÚ , ODEZWIJ SIĘ.

* gilipollas  - dupek.

Reszta korespondencji opiewała mniej więcej o treść podobną subtelnemu wyjcowi, w której zależnie od dnia, prymat brała większa-lub-mniejsza ilość gróźb i przekleństw. Aczkolwiek o zamartwianiu się Gwen wspomniała po raz pierwszy.
Listów było ponad dwadzieścia.

Sowa Petera pojawiła się w najmniej oczekiwanym momencie - w momencie, gdy Adam siedział w toalecie. TAK. Marian nigdy nie wiedział, nie potrafił wyczuć odpowiedniej chwili.

Cytat :

STARY.

Uciekłem matce z domu, już nie wytrzymywałem. Kazała mi wyjechać z ojcem z Anglii, by odsunąć mnie od niebezpieczeństwa.
Muszę się napić.

P.R.F.

Trzeba przyznać, że dziewczyna nie spodziewała się listu od tajemniczego Adama, którego mgliście kojarzyła ze szkolnych korytarzy. Nie powiedziała jednak nie i prawdopodobnie właśnie zdobyła kolejnego, pilnego ucznia.

Cytat :

Drogi panie Morgan,

Kojarzę Twoje nazwisko - chociaż nie powinnam o tym pisać, bo rzuciło mi się ono w filchowej kartotece. Ale to już coś!
Cieszę się, ze zechciałbyś poprawić swe oceny - ja oczywiście służę pomocą. Powiedz mi tylko kiedy miałbyś chwilę, by przejrzeć materiał? I z czym konkretnie masz problem? Musiałabym się jakoś przygotować do korepetycji.
Z rezerwacją miejsca nie musisz się kłopotać, ale będzie mi niezwykle miło, gdy postawisz mi kakao.
Proszę pozdrów Forrestera i daj znać, kiedy chciałbyś się spotkać.

Pozdrawiam
Whisper Wanda.

PS:

Bardzo dziękuję! Jak poprawisz oceny to z pewnością i Tobie coś upiekę.