List dostarczyła nieduża, dziś wyjątkowo cicha sówka. Koperta zabezpieczona została woskiem, w którym odbito pieczęć aurorską.

Cytat :

Hej tak bardzo nie umiem zaczynać korespondencji

Jak życie na wolności? Odżyłeś trochę? (albo więcej niż trochę?) Mam nadzieję, że tak, bo nie było łatwo wyciągnąć cię z łapsk dementorów - sędziowie do ostatniej chwili bili się o biurokrację, słowo daję, niedużo brakowało, a poodstrzeliwałbym im łby. Niezbyt dobry przykład daję, co?

Raport, Whisper, pełen, włącznie ze stanem zdrowia i ilością wychylanej wódy tygodniowo. A jak masz problem ze znalezieniem roboty, daj znać.

Alex

Cytat :

Czuję się za was odp
To drob
Nie ma za co, Whisper. Co do sowy... Mogłem wspomnieć ministrowi, że warto by coś zrobić w ramach zadośćuczynienia? Nie sądziłem, że wpadnie na pomysł kupić ci pocztowe ptaszysko.
W takim razie pracuj, ale jakby co, daj znać. (Po pożyczki też nie idź przypadkiem do goblinów, zedrą cię do ostatniego knuta. Wiceszefostwo biura daje mi więcej złota, niż wiem co z nim zrobić.)

Chętnie. Jak tylko się wygrzebię spod papierów.

Alex

W momencie gdy nieznana sowa zaczęła dobijać się do zamkniętego okna dormitorium Wanda siedziała na łóżku z głową wspartą o spiętrzone i miękkie poduchy z egzemplarzem 'Eliksirów dla wymagających'. Była sama w sypialni, nikt jej nie przeszkadzał w kontemplacji ciszy i słów układających się w mało wyrazisty bełkot.
Zaraz jak do jej uszu dobiegło mocne stukanie w szybę panna Whisper zsunęła się z łoża i podchodząc na boso do okna zastanawiała się mimochodem, która koleżanka tym razem dostanie zaproszenie na bitwę na śnieżki.
Nieznane jej zwierzę wleciało niemal od razu do pomieszczenia łopocząc skrzydłami i zataczając kólko nad łepetyną Wandy kiedy ta zamykała okiennice. W jej ręce od razu wpadł liścik widocznie zaadresowany do niej.
Widząc znajome pismo serce jej stanęło, a temperatura ciała podniosła się o miliard stopni. Z wrażenia musiała usiąść na brzegu legowiska bowiem pismo domniemanego amanta należało do Doriana.
Pasmo westchnięć, nagły szloch przetykany salwą śmiechu i dreszcze na całym ciele sygnalizowały jedynie ogrom szczęścia jaki zapanował w sercu Krukonki.
Chwyciwszy skrawek papieru i pióro nabazgroliła na prędce odpowiedź eciąż nie wierząc czy to może być prawda. Z szybko bijącym serduchem wsunęła odpowiedź do dzioba sowy i połaskotawszy ją wypuściła mobilnego listonosza z sypialni samej nieomal odfruwając z pokoju.

Cytat :

Spotkajmy się przy chatce Gajowego, proszę.
Za godzinę.

Tylko tyle i aż tyle. Żadnego wyjaśnienia co u niej, odniesienia sié do jego słów. Nie była w stanie napisać czegoś konstruktywnego. Nie, dopóki nie ujrzy go na własne oczy, a jej serce przestanie wywijsć kankana.

Odpowiedź przyszła szybko, gdy tylko sowa Doriana wypoczęła i dostatecznie się ogrzała. Oprócz przywiązanego do nóżki listu, przytaszczyła w dziobku kawałek smakołyka, którego nie zdążyła dojeść u Arii.

Cytat :

Dorianie,
Zgadzam się. Nie musimy tańczyć, ściany się same nie podtrzymają, więc mamy co podpierać!
Aria