Akonit, inaczej mordownik lub tojad żółty - występuje na półkuli północnej. Kwiaty o bardzo charakterystycznej budowie, grzbiecistce, górna działka okwiatu wykształcona w postaci hełmu, wewnątrz którego znajdują się miodniki. Kwiaty barwne, niekiedy bardzo efektowne, zebrane w gęste kwiatostany. Tojady zawierają silnie trujący alkaloid, akonitynę, stosowany w lecznictwie. Uzyskiwana z tojadu akonityna i wyciągi z korzenia zastosowane na skórę i śluzówki wywołują mrowienie i pieczenie, a ostatecznie znieczulenie. Podane doustnie w bardzo niskich dawkach działają przeciwgorączkowo, zwalniają akcję serca. Preparaty z bulw stosowane są jako leki w chorobach przeziębieniowych przebiegających z gorączką. Nalewki z bulw i akonityna używane są zewnętrznie jako leki przeciwbólowe w neuralgiach.

Asfodelus - Śródziemnomorska roślina liliowata o wąskich liściach i białych lub żółtych kwiatach, w starożytności sadzona na cmentarzach jako pokarm dla zmarłych. Jej bulwa jest m.in. składnikiem eliksiru usypiającego, znanego także jako Wywar Żywej Śmierci. Inne nazwy tej rośliny to akonit i tojad żółty.

Arszenik - biały proszek o słodkawym zapachu, trudno rozpuszczalny w wodzie, o silnym działaniu trującym. Używany jest do otrzymywania, leków, barwników, emalii, szkła, trucizn (np. do tępienia szczurów).

Bezoar - kamień tworzący się w przewodzie pokarmowym kozła afgańskiego. Zbite guzy uformowane w żołądku z zalegającego tam materiału -włókien i resztek roślinnych i połykanych włosów.

Ciemiernik czarny - bardzo ciekawa i rzadka roślina z rodziny jaskrowatych. Kwiat biały i na dodatek kwitnie na przełomie listopada i grudnia. Wywołuje podrażnienie błon śluzowych, zawroty głowy, duszności itp.

Czosnek - rośnie głównie w strefie umiarkowanej półkuli północnej. Liście obłe, rynienkowate lub płaskie i wąskie. Kwiaty drobne, najczęściej białe, różowe lub purpurowe, zebrane w baldachy.

Czosnek pospolity - pochodzący z Azji Środkowej, jest często uprawiany jako przyprawa oraz roślina lecznicza. Dobry przeciwko wampirom.

Dziurawiec zwyczajny - rośnie na suchych łąkach, ugorach, skrajach lasów. Jest to bylina o łodygach do jednego metra wysokości, dołem zdrewniałych. Niewielkie wydłużone, osadzone naprzeciwlegle liście posiadają przeświecające punkty, które są zbiorniczkami olejków eterycznych. Od czerwca do sierpnia, na szczytach pędów tworzą się gęste kwiatostany z licznymi żółtymi, pięciopłatkowymi kwiatami. Roślina posiada korzenny zapach i cierpki smak. Ziele ścina się na początku kwitnienia odrzucając części zdrewniałe Dziurawiec znany był już w starożytności, a w średniowieczu przypisywano mu lecznicze właściwości magiczne. Stosowany wewnętrznie rozszerza naczynia krwionośne narządów wewnętrznych, działa żółciopędnie, moczopędnie, uspokajająco, przeciwbakteryjnie i tonizującą przy ogólnych osłabieniach. Zewnętrznie stosowany jest przy odmrożeniach, oparzeniach, leczeniu trudno gojących się ran i chorób skórnych. Dziurawiec powinien być stosowany rozważnie i z umiarem, gdyż wywołuje zwiększenie wrażliwości skóry na promienie słoneczne.

Dżdżownice - rodzina pierścienic należących do gromady skąposzczetów. Posiadają wyraźną segmentację ciała. Ubarwienie zmienne, od żółtawego poprzez czerwone po niemal czarne. Długość ciała do 30 cm.

Jednorożec - symbol czystości i niewinności. Krew jednorożca jak i jego sproszkowany róg mają właściwości magiczne. Jednorożec jest wcielonym pięknem. Krew jednorożca uważana jest za uniwersalne remedium na absolutnie wszystkie dolegliwości - od śmierci po chandrę.

Kamień księżycowy - lśniący minerał perłowy, występujący w barwach: srebrnej, mlecznej, żółtawo-pomarańczowej, bladoniebieskiej, bezbarwny. Kamień ten jest bardzo skuteczny w leczeniu chorób kobiecych. Łagodzi ból w przypadku bólów miesiączkowych, może pomóc w trudnościach z zajściem w ciążę, szczególnie, gdy wynikają one z blokad psychicznych. Dobrze jest go nosić blisko ciała w przypadku zaburzeń hormonalnych i chwiejności emocjonalnej.

Kamień Saargo - bezwonny lub szary, idealnie kulisty kamień wielkości 1-50 cali. Kamień dzięki któremu z kropli płynu można otrzymać kociołek z esencją o magicznej mocy, przydatny do tworzenia prawie każdego eliksiru, aby dodać mu większej mocy. Kamień odkryty przez Profesora Revenkors'a.
Prawo Saargora: substancji będzie 2 razy więcej niż wynosi średnica kamienia i 3 razy więcej niż dodawanej substancji w litrach.

Kły węża - właściwości trujące, używany do najsilniejszych trucizn.

Krew nietoperza - używa jej się do eliksirów służących widzeniu w ciemności. Dodawana do eliksirów miłosnych ma właściwości wiązania ukochanej osoby.

Krew trolla - używana w eliksirach regenerujących siły życiowe i zdrowie.

Kręgosłup skorpeny - ryby zamieszkujące morza strefy umiarkowanej i ciepłej. Skorpenowate mają rozmaite kształty ciała, dużą głowę, płetwę grzbietową uzbrojoną w kolce utworzone z cierniowatych promieni. W płetwie brzusznej znajduje się jeden kolec, w płetwie odbytowej 2 lub 3 kolce, u większości gatunków połączone z gruczołami jadowymi. Zawierają w sobie bardzo silną truciznę.

Kolce jeżowca - kolce mają różną budowę, mogą być gładkie, ząbkowane, żeberkowane lub szorstkie. Pomiędzy kolcami znajdują się tzw. pedicelaria, służące do oczyszczania powierzchni ciała i do obrony. Często zawierają gruczoły jadowe zawierające jad o dużej nieraz sile działania.

Kolce jeżozwierza - czarne, długie i ostre, wykorzystywane w wielu eliksirach, szczególnie w leczących.

Kora drzewa wiggen - jego kora ma właściwości regenerujące, dlatego jest częstym składnikiem eliksirów regenerujących i leczniczych.

Korzonki stokrotek - występuje w ogrodach, na pastwiskach, łąkach i przydrożach. Jest niską byliną posiadającą zebrane w różyczki łopatkowate liście, brzegiem ząbkowane. Na bezlistnej łodydze, do 20 centymetrów wysokiej, znajdują się koszyczki kwiatowe złożone z żółtych, wewnętrznych, rurkowatych kwiatów i zewnętrznych, języczkowatych, białych, często od spodu różowoczerwonych. Kwitnie od marca do zimy. Surowcem zielarskim są suszone koszyczki kwiatowe. Napary z kwiatu stokrotki używa się do leczenia gorączki, krwawień z płuc i układu moczowego. Stosuje się ją również przy stanach zapalnych dróg oddechowych, gdyż pobudza ona wydzielanie śluzu oskrzelowego. Zewnętrznie stosuje się napary do zachowania higieny osobistej, egzemach, zranieniach, łojotoku i zapaleniach skóry. Właściwości lecznicze stokrotki są, w większości przypadków, wykorzystywane w połączeniu z innymi ziołami, w leczniczych mieszankach ziołowych.

Mandragora - rośnie przeważnie w ukryciu i należy do roślin rzadkich, dlatego od starożytności jest najbardziej poszukiwanym i najwyżej cenionym korzeniem czarodziejskim. Spożywa się zarówno jej świeże owoce, jak i pije wino z namoczonymi korzeniami lub pali jej liście. Korzeń już dawniej noszono jako talizman i spożywano jako napój miłosny. Jest skutecznym afrodyzjakiem, chociaż jej stosowanie związane jest ściśle z czarną magią, czarami, starymi rytuałami i kultem roślin. Przedawkowanie korzenia jest niebezpieczne z powodu podrażnienia dróg oddechowych. Mandragorę wykorzystuje się również w eliksirach pomagającym ludziom odzyskać ludzka postać po spetryfikowaniu.

Muchy siatkoskrzydłe - owad zaliczany do rodziny muchowatych z rzędu muchówek, pospolity na całym świecie. Niezwykle popularne owady magiczne wykorzystywane przy przyrządzaniu eliksirów.

Oczy diabła morskiego - wykorzystywane do eliksirów leczących.

Oko bazyliszka - bazyliszki znane są ze swych umiejętności magicznych, a zwłaszcza petryfikacji. Oczy bazyliszka doskonale nadają się będą do mikstur działających właśnie na zasadzie zamiany istoty żywej w kamień lub odwrotnie.

Otwornice - pierwotniaki z gromady zaliczanej do typu korzenionóżek, występujące w wodach morskich o pełnym zasoleniu. Otwornice mają skorupkę wapienną stanowiącą otoczkę ciała, o licznych otworach, przez które wysuwają się na zewnątrz nibynóżki chwytające pokarm. Otwornice żywią się mikroplanktonem i cząstkami organicznymi.

Pajęczyna - nitkowaty twór, nici powstałe z krzepnącej na powietrzu wydzieliny gruczołów przędnych pająków i niektórych owadów. Służą do snucia sieci łownych, odbywania lotów (babie lato) lub do osłony jaj, larw i poczwarek.

Pijawki - ciało robakowate, dł. do 130 cm, na końcach ciała przyssawki. Słodkowodne, wyjątkowo morskie lub lądowe. Drapieżniki lub pasożyty zewnętrzne żywią się głównie krwią.

Piołun- roślina z rodziny rdestowatych występująca jako pospolity chwast na terenie całej Europy. Jest rośliną jednoroczną o silnie rozgałęzionych i ścielących się po ziemi łodygach. Drobne, eliptyczne liście, ułożone naprzeciwlegle, gęsto pokrywają łodygę. W kątach liści wyrastają drobne, biało różowe kwiaty. Surowcem zielarskim są szczyty pędów ścinane na początku kwitnienia.

Rdest ptasi - stosuje się w przewlekłych schorzeniach dróg moczowych, a zwłaszcza przy skłonności do tworzenia się kamieni. Stosuje się go również w leczeniu i profilaktyce miażdżycy, reumatyzmu oraz niewydolności wątroby i stanach zapalnych przewodu pokarmowego. Zewnętrznie preparaty z ziela rdestu ptasiego stosowane są do leczenia trądziku, zapalenia jamy ustnej i gardła oraz stanów zapalnych narządów płciowych. Ziele rdestu ptasiego jest składnikiem niektórych mieszanek ziołowych przeznaczonych do leczenia wątroby, płuc, chorób kobiecych i reumatycznych.

Rogate ślimaki - muszla kulistawa, śred. ok. 4-5 cm, biaława, żółtawa, lub ciemna, z ciemniejszymi pasami. Roślinożerny, cechują się asymetryczną budową ciała dzielącego się na: głowę, wyraźnie wyodrębnioną, na której znajduje się jedna lub dwie pary czułków oraz para oczu i otwór gębowy od strony brzusznej, nogę o płaskiej podeszwie. Muszla pojedyncza, zazwyczaj spiralnie skręcona w prawo, zredukowana. Powierzchnia ciała ślimaków pokryta jest nabłonkiem migawkowym zawierającym gruczoły śluzowe.

Ropa Czyrakobulwy - roślina lecznicza przypominająca bezskorupowego ślimaka wyrastającego z ziemi i pokrytego żółtymi bąblami pełnymi cuchnącej ropy. Skuteczne w zwalczaniu trądziku. Do wzrostu jest jej potrzebna czarna, wilgotna ziemia i ciepłe pomieszczenie. Zrywa się ją po ok. 6 tygodniach od zasadzenia.

Skarabeusze - święty żuk egipski czczony pod imieniem Chepri, bóg wschodzącego słońca i symbol zmartwychwstania. Był też znakiem słowa stawać się oraz być w piśmie hieroglificznym. Od okresu tynickiego (3100-2686 p.n.e.) skarabeusze noszono jako amulety (wykonane z fajansu, szkła, gliny i metali). Obdarowywano też nimi zmarłych (symbol życia w zaświatach).

Skorupa żółwia - twarda, często ciemnozielona, podchodząca pod kolor brązowy, służy za pancerz. Wykorzystywana w eliksirach ochronnych a także leczniczych, wspomagających przedłużanie procesów życiowych.

Skórka boomslanga - skórka wodnego węża, wykorzystywana w wielu eliksirach, szczególnie przy tworzeniu Eliksiru Wielosokowego.

Sproszkowany róg dwurożca - dwurożce to małe czarne lub brunatno-czarne koniki. Rogi dwurożca są bardzo cenne i bardzo trudno je kupić lub zdobyć. Sproszkowanego rogu dwurożca używa się do przygotowywania silnych eliksirów, np. Eliksiru Wielosokowego.

Suszona pokrzywa - występująca niemal na całej kuli ziemskiej. Posiada łodygę wzniesioną wysokości do 1,5 metra, cztero kanciastą, gęsto ulistnioną. Liście ułożone naprzeciwlegle, ogonkowe, do 15 cm długie, jajowato-lancetowate, zaostrzone, brzegiem grubo ząbkowane, z przylistkami. Kwiaty niepozorne w zwisających gronach, wiatropylne, wykształcają drobne owoce. Cała roślina pokryta jest parzącymi włoskami, zawierającymi kwas mrówkowy. Surowcem zbieranym do celów leczniczych są liście zbierane przed kwitnieniem oraz korzenie wykopywane jesienią lub wczesną wiosną. Pokrzywa używana jest do leczenia ran silnie krwawiących. Chroni przed demonami i urokami. Leczy się nią również średnie i silne zatrucia. Działa łagodnie i moczopędnie. Odwary z pokrzywy stosuje się w niedokrwistości, zaburzeniach krzepliwości krwi, w łagodnych stanach zapalnych przewodu pokarmowego i dróg moczowych, skazie moczanowej, w profilaktyce cukrzycy, w chorobie reumatycznej, chorobach skórnych (wewnętrznie i zewnętrznie), przy leczeniu łupieżu i łojotoku, do irygacji w chorobach kobiecych i leczeniu biegunek.

Suszone figi - owoc figowca pospolitego był znany i ceniony za właściwości lecznicze w starożytnych społeczeństwach basenu Morza Śródziemnego i Azji Mniejszej. Obecnie uprawia się wiele gatunków drzewa figowego o owocach w kolorach, zielonym, żółtym lub fioletowym. Świeże, w pełni dojrzałe owoce są bardzo smaczne, chociaż przeważnie są one przetwarzane, a zwłaszcza suszone.

Suszone pająki - posiadają wyraźnie wyodrębniony głowo tułów i odwłok, połączone ze sobą pierwszym segmentem odwłoka, tzw. łącznikiem. Wszystkie pająki posiadają jad, wydzielany przez gruczoł jadowy umieszczony w głowo tułowiu. Ujście gruczołu jadowego mieści się w pazurkach stanowiących zakończenie szczęko czułków. Pająki prowadzą drapieżny tryb życia, polują głównie na owady, najwięksi przedstawiciele pająków atakują również drobne kręgowce. Ze względu na sposób polowania wyróżnia się pająki: sieciowe, czatujące, biegające i skaczące.

Ślaz - rodzaj z rodziny ślazowatych liczący 30 gatunków z obszarów umiarkowanych półkuli północnej. Ze względu na znaczne ilości śluzów w zielu, ślazy są cennymi roślinami leczniczymi (m.in. działają wykrztuśnie). Jest to pokładająca się roślina o fioletowych kwiatach i nerkowatych liściach.

Śledziona szczura - wykorzystywana najczęściej do wzmocnienia działania eliksiru, usuwająca szkodliwe substancje z niektórych roślin.

Śluz gumochłona - oba końce gumochłona wyglądają identycznie i wydobywa się z nich śluz, który się czasami wykorzystuje do zagęszczania eliksirów. Najchętniej je sałatę, ale może się żywić praktycznie każdą rośliną. Wielu czarodziejów ma je, jako roślinki doniczkowe czy zwierzątka domowe.

Żabi skrzek - otoczone galaretowatą masą jaja żab składane w wodzie. Służy też do zagęszczania eliksirów.

Źródło: www.mbiblia.pl