Mimo, że Samuel i Lucas mieli świadomość, iż nic nie moze im się stać, tak Shaw miał odmienne wrażenie. Nikt chyba nie spodziewał się, że Harley zemdleje i nie będą mogli jej docucić. Nie pomagało to w samopoczuciu chłopaka, który nie chciał, by jego siostrze stała się jakakolwiek krzywda. Co z tego, że Obscuro dosięgło trolla, skoro ten pobiegł w siną dal z Puchonem.
Rzucanie Protego nie miało już teraz sensu, a bieg z nieprzytomną dziewczyną tym bardziej.
-Mogę się bawić w to dalej, ale jej nie zostawię. Ktoś musi ją zabrać. -westchnął Lucas, głaszcząc blond czuprynę Harley. Mimo wszystko też dojrzał zielonego ptaka. Hm.... przyglądał się jak Samuel podchodzi do niego i wyciąga dłoń.
-Szkoda, że nie masz go czym skusić. -mruknął cicho. W nim ostatnia nadzieja.

/nie mam się za bardzo jak tłumaczyć, pomyliły mi się godziny.

Lucas wysłuchał śpiewu zielonego kanarka i zaczął się rozglądać, czy aby nie zapowiada to czegoś nowego. Nic na to nie wskazywało. Martwił się o Harley, ich grupa wykruszała się zadziwiająco szybko i chyba nie taki był plan Dumbledore'a. Merlin wiedział, jaki faktycznie był plan. Lucas pokiwał głową, gdy pojawiła się skrzatka. Teraz Puchonka była w dobrych rekach. Na pożegnanie cmoknął czoło Harley i obiecał sobie i też jej, że zaraz po II etapie ją odwiedzi. Dopiero, gdy zniknęła wstał i spojrzał na Samuela zaintrygowanego ptaszkiem. Czyżby faktycznie chodziło o wschód? Czekał w milczeniu na reakcję Krukona i w razie czego podchwycić jego decyzję odnośnie kierunku marszu. I coś czuł, że miał dość przygód na dzisiaj.

Trudno było to sobie wszystko wyobrazić. Miał wrażenie, że traci grunt pod stopami i spada w nieznaną głębię. Wszystko się sypało, najpierw Kay, a później Harley. Został teraz sam z Lucasem i coraz mocniej korciło go, aby użyć tej cholernej racy, aby sprowadzić pomoc.
Mimo przypływu paniki, jaka przedostała się do jego głowy, zachował na tyle trzeźwy umysł, aby zauważyć to delikatne skinienie w stronę wschodu. No tak, powinni dalej się tam kierować, nie było innego wyjścia.
- Lucas, idziemy dalej, na wschód - powiedział, zbierając się cały w sobie. Wszystko musiało pójść tak, jak zaplnowali, nie mogli się poddać, bo to nie było w stylu uczniów Ravenclaw. - I trzymajmy się razem - dodał, zaciskając mocniej dłoń na różdżce, po czym poczekał chwilę na Shawa i ruszyli obaj w stronę wschodzącego słońca. I wcale nie brzmiało to jak randka.

The member 'Mistrz Lemur' has done the following action : Dices roll

'Pojedynki' :

Ruszyli zwarci i gotowi do kolejnych wyzwać, które niósł im los. II etap stał się nie do końca tym, czego Samuel pragnął, jednak jeśli mógł jeszcze trochę spędzić czas bez nauki, to z chęcią da się nawet przygrzmocić Trollowi Górskiemu, czy czemuś w tym stylu. Był jednak tak przejęty całym wydarzeniem, że nie zauważył wystającego konara i runął na ziemię jak długi. Na szczęście lub nieszczęście zdarł sobie tylko naskórek, jednak ubranie będzie prawdopodobnie do wyrzucenia. Raczej nie było możliwości, żeby sprać z dżinsów plamy po trawie. Babcia nie będzie zadowolona, jednak co mógł zrobić w tej chwili? Chyba tylko spróbować wyprać je czarami, chociaż nie był pewien czy to się powiedzie. Masując obolałe łokcie, odwrócił się do tyłu, aby zobaczyć, czy zahaczył faktycznie o konar, czy też było to zupełnie coś innego. Zmarszczył brwi, próbując dostrzec chociażby charakterystyczną cechę, która pomogłaby mu w identyfikacji psotnika. Jednak okazało się, że jego wiedza, chociaż duża, nie wystarczyła, aby móc rozpoznać stworzenie. Cicho westchnął, spoglądając na Lucasa, mając nadzieję, że chociaż on da radę rozpoznać z czym tym razem mieli do czynienia. A może powinni zacząć uciekać ile sił w nogach już teraz?

Wędrówka musiała trwać nadal, czy to się komuś podobało czy nie. Lucas skinął głową, gdy Sam narzucił wschód jako kierunek. Krukon westchnął ciężko i szedł ramię w ramię z kolegą z domu. Byli tak zajęci patrzeniem przed siebie, że nikt nie pomyślał chyba o patrzeniu w dół. Lucas przyglądał się właśnie czemuś po prawej stronie, gdy poczuł ostre szarpnięcie i potem smak trawy w ustach. Wypluł źdźbła z ust i wyprostował się na ziemi, krzywiąc się nieziemsko. Miał zdartą skórę i przetarte ubranie na kolanach. Obejrzał się na podstępny konar.
-Co to... to chyba nie jest zwykły konar. -mruknął, siadając na trawie. -Skoro to żyje, to może to być błotoryj, one często przybierają wygląd takich konarów.. -wysnuł cicho Lucas, ciekawy czy się nie pomylił.