Cytat :

Vincent nigdy nie potrzebował sowy. Istniały przecież o wiele pewniejsze, bezpieczniejsze sposoby komunikacji, niż wysyłanie listu wraz z ptakierm o wątpliwym ilorazie inteligencji. Niestety, co kraj, to obyczaj, a co  w Durmstrangu było wzgardzone, w Hogwarcie pielęgnowano. Nabył więc wraz z początkiem wakacji opierzonego listonosza, z miejsca zakładając, że bydlę nigdy mu się nie przyda, nie należy więc specjalnie dbać o jego aparycję. Koniec końców Voltaire okazał się być ptakiem złośliwym, agresywnym i paskudnym. Tak z charakteru, jak z wyglądu.

Bystre, paciorkowate oczy średnich rozmiarów kruka przeczesywały otoczenie w bardzo konkretnym celu i to wcale nie dlatego, że ptak poczuł się głodny albo zwyczajnie dla zabawy czy treningu miał ochotę na coś zapolować. Szukał konkretnej osoby, adresata listu, który w tej chwili pozostawał bezpiecznie przywiązany do jego nóżki. Jeszcze kilka niedbałych machnięć skrzydłami i w końcu znalazł się u celu, w pobliżu domu, w którym miał przebywać w tej chwili Vincent.
Mocny dziób zaskakująco delikatnie zastukał w szybę, lecz kiedy okno uchyliło się, zwierzę nie próbowało przecisnąć się przez wąską szczelinę. Czarne, przypominające koraliki ślepia przez chwilę lustrowały nieufnie stojącego w środku człowieka, aż w końcu skrzydła uniosły się, odsłaniając ukryty wcześniej przed niepowołanym wzrokiem zwitek pergaminu.
Kiedy już Vincent uporał się z odwiązaniem listu od nóżki kruka, ptak natychmiast odleciał. Na pojedynczym skrawku papieru, wąskim, eleganckim acz oszczędnym jeśli chodzi o ozdobniki pismem, napisano jedynie kilka słów, adres. Zaledwie niebieskie oczy zdążyły zatrzymać się na ostatniej kropce, kiedy powietrze wokół chłopaka zawirowała, wciągając go w głąb duszącego tunelu, dając do zrozumienia, że list był równocześnie świstoklikiem.
Ktoś mógłby się oburzać, że to bezmyślne i nieostrożne, tak ryzykować złamaniem zaklęcia Fideliusa, ale w tym miejscu, do którego udawał się w tej chwili Pride, nawet intruz był mile widziany; choć przeważnie zakańczał życie w niezbyt przyjemnych okolicznościach.

Porunn długo się zastanawiała czy napisać sowę. Zdawała sobie sprawę, że jej  zachowanie było dosyć nietaktowne. Ostatnio dosyć często raniła osoby, na których jej zależało, albo po prostu do siebie zniechęcała. Mimo wszystko nie chciała tracić Vincenta. Nieznane jej dotychczas uczucie sprawiało, że nie przestawała o nim myśleć i chyba była mu winna jakieś wyjaśnienia.

Cytat :

Vincencie,
Wiem, że końcówka naszego spotkania w Oldie’s Cafe nie zaliczała się do najlepszych, jednak chciałabym Ci to wynagrodzić. Wydaje mi się, że najlepszym wyjściem będzie po prostu wyjaśnić swoje zachowanie. Proszę, przyjdź jutro na obiad. W załączniku przesyłam Ci adres, żebyś mógł bez problemu przenieść za pomocą proszka fiuu.  
Porunn F.

Biała sówka z szarym kuperkiem śmignęła z wesołym hukaniem przez pokój, rzucając na łóżko czytelnika nowe wydanie "Lustra".

Maleńka sówka śmignęła z radosnym hukaniem nad głową Vincenta, upuszczając na jego ręce zwitek pergaminu zapisany prostym, równym pismem.

Cytat :

Do wiadomości pierwszej grupy patronusów:

Jak sami mieliście okazję zobaczyć, zajęcia prowadzone są inaczej niż przywykliście - zakładam, że mogło to zniechęcić niektórych z was. Każdy, kto ma jakiekolwiek pytania odnośnie zaklęcia patronusa i nie chce ich zadawać panu Wilsonowi, lub chciałby zobaczyć demonstrację, której zabrakło podczas spotkania, jest mile widziany w moim gabinecie na trzecim piętrze.



PS - herbatą was co prawda nie poczęstuję, ale kremowego piwa mam w nadmiarze.

*osoby chętne na fabularną pogadankę z Hallem są proszone o wysłanie PW.

Leif usiadł na pniu tuż niedaleko Vincenta, który w chwili obecnej był zajęty suszeniem swoich ubrań nad brzegiem jeziora. Obserwował go jeszcze przez chwilę, po czym wzniósł się w powietrze i zrzucił mu na głowę kopertę, odlatując. Nie czekał na odpowiedź zwrotną do adresata. Najwidoczniej ten nie spodziewał się odmowy.

Cytat :

Paniczu Pride,
Nie myśl sobie, że o Tobie zapomniałam. Twoja matka wychowała Cię na interesującego osobnika, który jest w stanie zadowolić moją osobę i sprostać wymaganiom.
Mam nadzieję, że znasz drogę do Porzuconej Chaty, która mieści się w sercu Zakazanego Lasu? Spotkaj się ze mną za dwa dni równo o północy.

I.S.

P.S
Obejmujesz moją siostrzenicę zdecydowanie za mocno.

List po przeczytaniu zmienił się w popiół, a wiatr rozwiał go we wszystkie strony. Wiadomość stała się tylko wspomnieniem.

Cytat :

Znikąd zjawiła się maleńka sówka. Do nóżek miała doczepiony rulonik oraz sakiewkę z pojedynczą fiolką zawierającą 5 ml eliksiru zmieniającego kolor na tęczowy. Zrzuciła paczkę wprost na głowę ucznia i odleciała szybciej, niż się zjawiła. Rulonik okazał się najnowszym wydaniem "Lustra".

Bjorn usiadł na parapecie okna, niedaleko łóżka Vincenta. Przez chwilę przyglądał się leżącemu na nim chłopakowi, po czym podleciał bliżej, siadając na brzegu. Trącił nóżką jego policzek, po czym zostawił list, który dla chłopaka pachniał niesamowicie znaną i charakterystyczną nutą.

Cytat :

Złośniku o Czarującym Uśmiechu,
Zdajesz sobie sprawę, że nie wychodzisz z dormitorium od wczoraj? Widziałam, że nie zażyłeś antidotum na truciznę, którą zaserwował nam Wilson. Źle się czujesz? Rzucasz zaklęciami na prawo i lewo, z tego co słyszałam. Jeśli Cię coś boli, to dziewczyna chyba ma za zadanie poprawiać poduszkę i kocyk, tak? Widzisz, nie chcę ryzykować, że trafisz mnie Avadą i wolałam napisać sowę. Chyba byłoby Ci mnie szkoda, prawda? Wpadłam na pomysł znacznie lepszy niż poprawianie Ci poduszki! Carmen i Isabelle ostatnio narzekały, że bahanki ukryte pod moim łóżkiem zaczęły strasznie hałasować i kazały mi się ich pozbyć. Myślisz o tym co ja? Jeśli tak, to przyjdź wieczorem do Zakazanego Lasu. Ubierz się odpowiednio, bo możemy się pobrudzić.

O dziwo się martwię,
Całuję Cię w czoło i te sprawy…

Porunn.

Charming odnalazł Vincenta po kolacji, podrzucając mu kopertę oraz niewielką paczkę. Wewnątrz znajdowały się czekoladki.

Cytat :

Drogi Vincencie,

rozmawiałam ostatnio z Porunn i zdałam sobie sprawę z tego, że chyba nie za dobrze Cię potraktowałam. Musisz zrozumieć, że to moja siostra i się o nią martwię – chcę, aby była szczęśliwa. Mówiła o Tobie same dobre rzeczy i wspomniała, że zająłeś się nią jak była zła. Dziękuję Ci za to.
Pamiętasz o klatce, którą Ci pożyczyłam podczas tego dziwnego spisu zwierząt? Mógłbyś mi ją zwrócić, proszę? Jest mi potrzebna, a przy okazji możemy trochę porozmawiać.

Ściskam bardzo mocno,
Aria