Olivierze!

Gdzie byłeś, kiedy życie me i zdrowie położone zostało na szali przypadku? Jednak od początku, bo istnieje szansa, żeś nie na bieżąco ze szkolnym życiem (czego zrozumieć nie potrafię) i niczego świadom nie jesteś. Więc tak, na lekcji ONMS, na którą prawie siłą zostałam zaciągnięta przez fałszywe uśmiechy mych tak zwanych przyjaciół, krzyczących jak to wspaniale będzie i jak to będziemy się tam doskonale bawić, postanowiłam (niechętnie) udać się z nimi. Wszystko układało się łatwo, przyjemnie, poczułam przez chwilę nawet, że ta lekcja może mi się spodobać, kiedy nagle, zdarzyło się coś strasznego. Stałam sobie tak spokojnie, nikomu swym istnieniem nie wadząc, nawet złą myślą nie grzesząc, a jesteś świadom jak bardzo lękam się wszystkich magicznych i niemagicznych stworzeń, kiedy nagle sam czort postanowił poszczuć mnie potworem z samych piekielnych otchłani. Nagle na mym ramieniu, nie wiadomo skąd pojawił się ogromny jaszczur, który swym oddechem, wcale daleko swym smoczym kuzynom nie odbiegał, i pewno by mnie spalił na wiór, kiedy go nagle jego właściciel ode mnie w ostatniej chwili zabrał. Serce mi się zatrzymało, a świat dookoła pociemniał. Pewna byłam, że tam skonam, jak nic, jednak przy pomocy przyjaciela mego drogiego Lucasa, mimo porzucenia przez Resę i Castiela, udało mi się przetrwać i jakimś cudem, końca lekcji dożyć, choć wierz mi na słowo, że do łatwych rzeczy to nie należało.
Koniecznie w czasie najbliższym potrzebna jest mi kuracja, pozwalająca o tych smutnych zdarzeniach jak najprędzej zapomnieć.

N.

Olivierze!

Na szczęście, ów potwór został już pojmany przez profesora Wattsa, więc wszyscy na razie możemy spać spokojnie, do czasu. Wiadomo wszakże, że profesor do najsurowszych nie należy i nie zdziwi mnie, jak za tydzień lub dwa, znów o tej okropnej poczwarze usłyszymy.
Co do spotkania, jestem gotowa choćby już, zaraz, a wielkie picie, przy obecnym mym stanie, odpowiada mi wybitnie, gdyż mam ci do przekazania jeszcze jedną straszną wiadomość. Ogrom smutki jaki za sobą niesie, jest jednak zbyt duży, bym śmiała pisać o nim w liście. Takie rzeczy powinno się mówić twarzą w twarz.

N.