RÓŻDŻKA: 12 cali, grab, łuska chimery, sztywna
BOGIN: On sam płaczący. Idealne odbicie rzeczywistości, może nieco więcej zmarszczek na twarzy mu przybyło. Twarz wykrzywiona czystą formą rozpaczy, a z gardła wydobywający się wrzask bezsilności
AIN EINGARP: Znak śmierciożercy i stanie u prawego boku Sami-Wiecie-Kogo
DODATKOWE ZDOLNOŚCI: teleportacja, magia bezróżdżkowa (podanie złożone)
WYKORZYSTANY WIZERUNEK:Mathias Lauridsen

W genach rodziny Carrow od zawsze wybijała się nie tylko czystość krwi, ale również pewne cechy widoczne na pierwszy rzut oka. O co tutaj chodzi? O doskonałość w każdym calu, będąca obsesją młodego Amycusa. Można byłoby powiedzieć, że niczym szczególnym nie wyróżnia się w tłumu innych nastolatków zamieszkujących Hogwart. Co więc jest takiego nietypowego w tym osobniku, że dziewczyny spoglądają na niego trochę dłużej?
Włosy – niby nic, a jednak nieodłączny element, którego Amycus nigdy by się nie pozbył. Posiadacz gęstych kosmyków koloru jasnego brązu, zaczesywanych do tył tylko na wyjątkowe wydarzenia. Na co dzień nosi je lekko zmierzwione, sprawiając wrażenie lekkiego nieładu, ale na tyle subtelnego, że nie można nazwać go niechlujem.
Oczy – głęboko przenikające rozmówcę, nie pozwalające na zajrzenie do wnętrza prawdziwego Amycusa. Brąz przywodzący na myśl spojrzenie typa spod ciemnej gwiazdy. Gdy niewielka ilość światła pada na jego tęczówki, można śmiało uznać, iż nie posiada źrenic – czerń i brąz mieszają się ze sobą, dając efekt kruczych ślepi. W akompaniamencie z dość wąskimi brwiami czynią z niego osobliwego młodzieńca. Zagłębiając się w jego gałki oczne niewiele emocji uda się wyczytać – najczęściej odnosi się mylne wrażenia, że jedynymi uczuciami, które w nich drzemią to gniew oraz pogarda, mająca swoje odbicie w zachowaniu wyższości nad innymi.
Blizna – z całą pewnością urokliwa, podkreślająca jego charakter agresywnego jegomościa, z którym lepiej nie zadzierać. Jedyna widoczna na lewym policzku, jedyna jaką komukolwiek pokazał z dobrej woli. Dla niego samego szpetota, która nigdy nie powinna ujrzeć światła dziennego.
Te trzy cechy aparycji nie są niczym szczególnym, jeśli spojrzeć na nie z jednostkowej perspektywy. Przyglądając się starszemu z bliźniaków Carrow, można dostrzec pewną iskrę w jego sylwetce. Mierzy sobie metr osiemdziesiąt sześć i szczerze wątpi, ażeby mógł stać się wyższy. Nienagannie wyprostowana sylwetka, chłodne, taksujące spojrzenie i pogardliwe komentarze to coś, czym można rozpoznać Amycusa – jednego z wielu Ślizgonów.
Nikt prócz Alecto nie wie, że posiada również niewielkie poparzenie na prawej ręce na wysokości łokcia o fioletowawym zabarwieniu. Pamiątka po próbach uwarzenia trudnego eliksiru.

Młodzieniec powinien być ślepo zapatrzonym despotą, o cynicznym charakterze i nieprzychylnym spojrzeniu dla tych, którzy choć przez chwilę krzywo na niego spojrzeli. Powinien wywyższać się nad innymi, tępić pozbawionych talentu magicznego ludzi, szerzyć zasady i światopogląd Jedynego Pana i Władcy. Powinien znaleźć sobie żonę, która dałaby mu potomstwo godne noszenia nazwiska Carrow, mieszając krew z jakimś równie dobrym rodem. Nie powinien szukać miłości ani przyjaźni, żyć w przeświadczeniu, że każdy czeka na potknięcie i wykorzystanie danej słabości. W kobietach szukać jedynie zaspokojenia seksualnego oraz traktować je jako służące, do których najważniejszym z obowiązków było nie przynoszenie wstydu mężowi i jego synom. Założyć rodzinę, w której mężczyźni byli najważniejsi i to ich potrzeby powinny być spełniane na pierwszym miejscu.
Amycus ma silne poczucie odpowiedzialności oraz obowiązków, jakie ma narzucone od dnia swych narodzin. Powinności prezentuje światu z wyczuwalną, niemalże mdlącą dumą, której nie da się zetrzeć byle błahym komentarzem (nawet, jeśli byłby on prawdziwy, bolesny i ostry).
Trudno powiedzieć o nim „porywczy człowiek”, ponieważ potrafi chłodno kalkulować swoje szanse w danej sytuacji, czekając cierpliwie na stosową okazję do zemsty. Odpowiednio wyszukanej i brutalnej, ponieważ młody Carrow ma bardzo nieprzyjemną obsesję – a są nią tortury, po których widzi dzieło swojej pracy (czyt. Krew). Uwielbia brudzić sobie ręce, a agresywna natura odzywa się w najmniej spodziewanych dla otoczenia momentach.

Mając despotycznego ojca i posłuszną mu matkę, na jakiego chłopaka można wyrosnąć? Niekończące się przeprowadzki z jednej posiadłości do drugiej, kłamstwa i wychowywanie ze świadomością, iż jest się lepszym – jak może wpłynąć na dziecko?
Dwulicowość, brak okazywanej czułości i determinizm rodziców, którzy widzą go w roli wymarzonego urzędnika – to właśnie widział, wychowując się pod czujnym okiem rodziców. Nigdy nie mógł powiedzieć, że ma czułą matkę, która złagodziłaby karę za jego wybryki. O nie, ona zawsze chciała przypodobać się mężowi, jakby nie wystarczyło już to, że jest jego żoną i matką jego dzieci.
Miał zwyczajne życie, pełne ostrej dyscypliny i wyzwań ponad miarę, równocześnie przekonany o swojej wyższości. List od dyrektora Hogwartu był tylko formalnością, jak również Tiara przydziału bez wahania posłała go do Slytherinu. Tuż po nim – jego siostrę.

- Eliksiry nie są jego mocną stroną, ponieważ podczas jednego z potajemnych wybryków jego i siostry, poważnie się poparzył i trafił do Munga. Po dziś skrywa bliznę na ręce po tym wydarzeniu, jak również nikomu o tym nie wspominał.
- Rzucanie zaklęć czarnomagicznych są dla niego jedynie kwestią czasu, ponieważ nie może doczekać się chwili przystąpienia do boku Czarnego Pana i otrzymania z jego rąk Mrocznego Znaku. Wierzy, że to inicjacja jaką musi przejść wraz z ukochaną siostrą, łamiąc resztę zasad jakie ich krępują w społeczeństwie Hogwartu.
- Jego różdżka zdaje się parzyć, jeśli w ręce weźmie ją ktoś o dobrych zamiarach i ogólno pojętej dobroci. Dla tych, którzy mają podobne poglądy co Amycus sprawia silny dyskomfort.
- Uwielbia bawić się kobietami, ukazując im łagodniejszą stronę swojej osobowości. Czasami którejś otworzą się oczy, że tak naprawdę to wszystko jest udawane i cierpienie dziewcząt sprawia mu dziwną, chorą satysfakcję. Uparcie dąży do czerpania z młodości tego co najlepsze, bez poszanowania zasad moralnych względem współżycia przedmałżeńskiego.
- Jego rodzice wybrali mu narzeczoną, której ma się za miesiąc oświadczyć po zakończeniu roku szkolnego i oficjalnym bankiecie w domostwie państwa Carrow. Przyszłe małżeństwo ma połączyć ze sobą dwa silne, czysto krwiste rody.
- Czeka niecierpliwie na egzamin teleportacyjny, aby bez przeszkód korzystać z możliwości przemieszczania się z dowolnego miejsca w kolejne. Dodatkowo, nie zamierza w ten sposób kończyć swojej edukacji poza programowej, ponieważ uparcie dąży do osiągnięcia umiejętności ani magicznych. Szczególnie upodobał sobie postać sokoła, wyczekuje tylko na nauczyciela z odpowiednio wysokimi umiejętnościami.
- Amycus jako małe dziecko miał problemy z dostrojeniem zachowania wobec społecznych wymagań, to jest: nie potrafił zareagować uśmiechem i ogólną pojętą radością na nową zabawkę, nie czuł się zażenowany jeśli został przyłapany na jakimś psikusie. Jego bezlitosne podejście nie było leczone, ponieważ rodzice uznali iż w ten sposób godniej będzie reprezentował ich nazwisko. Perfekcyjnie nauczył się odwzorowywać uczucia, poprzez uważną obserwację otoczenia.
- Od kilku lat bierze udział w nielegalnych walkach odbywających się na terenie całego Londynu podczas wakacji oraz wszelkich przerw świątecznych, głównie z mugolami. Potrafi więc nie tylko rzucać zaklęcia, ale również obronić się odpowiednimi gestami i ruchami ciała, obezwładniając przeciwnika.
- Przysięgam uroczyście, że knuję coś niedobrego.