Gdy powstał Irytek, przybrał formę małego człowieczka, który czasami przypomina do złudzenia niesforne dziecko, które nigdy nie dorosło. Spojrzenie czasem przywodzi na myśl psychopaty, gdy zwężone, złośliwe oczy przewiercają na wskroś potencjalną ofiarę. Nos jest nieco krzywy, usta wąskie, rozciągnięte w wiecznym szerokim uśmiechu. Postura jest nieco komiczna - za krótkie kończyny i duża głowa. Struny głosowe zostały bardzo hojnie obdarzone przez naturę, głos Irytka słychać z wielu pięter. Gdy zachowuje się cicho, należy się martwić i zacząć obawiać. "Ubiera" przeróżne stroje - począwszy od stroju mnicha skończywszy na wianku, spódniczce, gdy tańczy czaczę. Pstryknięciem palca potrafi wyczarować na sobie wybrany strój, pasujący do danej sytuacji. Iryś opanował perfekcyjnie mimikę twarzy. Jest szczęśliwy, gdy wystraszy ucznia/nauczyciela wymyśloną i zaprezentowaną przez siebie miną. Ma elastyczne ciało, potrafi je wygiąć pod każdym kątem. Zachowuje się tak, jakby nie było dla niego ograniczeń.

Złośliwy, wredny, hałaśliwy, robi głupie dowcipy i sam się z nich śmieje, nikogo się nie słucha, no, może kiedy ma dobry humor (a to rzadsze jest niż cud) i jak mu się coś wytłumaczy (jeśli się go usadzi w miejscu). Wszędzie go pełno, wtrynia się do każdej rozmowy, przeszkadza. Kiedy ktoś robi coś złego, wrzeszczy po całym Hogwarcie, wydając ich, aby potem obserwować zmieszanie i wstyd wymalowany na ich twarzach. Nie jest przyjazny nikomu. Pragnie tylko i wyłącznie zabawy. A jego śmiech jest tak przeraźliwy, że nawet Jęcząca Marta schowałaby się w swoich kabinach. Irytek jest irytujący, jak jego imię samo mówi. Przechodzi przez ściany, wchodzi do pokoi, wrzeszczy. A czasem nawet się uweźmie na jedną osobę i dręczy, dręczy póki mu się nie znudzi. Iryś nie może się nudzić, bo wtedy jest jeszcze gorzej, gdy się nie nudzi. Nie ma miejsca, gdzie nie wejdzie. Do gabinetów, do dormitoriów, do łazienek, niezależnie czyich. Rzadko opuszcza Hogwart. Chyba, że coś poza Hogwartem jest godnym zaufania.
Irytek denerwuje każdego, kogo napotka. Czy jest skłonny do n o r m a l n e j rozmowy? Kto tam wie. Może, jak ma dobry humor, będzie słuchał, a zazwyczaj inni muszą go słuchać. Albo czasem posłucha Dumbledore. Czasem.
Boi się tylko Krwawego Barona, a skoro rzadko go widać, Irytek jest nieokiełznany i nieobliczalny.

Pochodzenie Irytka dla wszystkich jest tajemnicą. On nigdy nie żył, nie był człowiekiem, skrzatem, goblinem ani żadną inną istotą. Irytek jest owocem potężnej magii, a za swych stwórców uważa: Helgę, Godryka, Salazara i Rovenę. Sama Tiara Przydziału mogłaby wywnioskować skąd się wziął ten duch, który jest na tyle silny, że potrafi ingerować w przedmioty stałe, a jego umiejętności magiczne zaskakują jak na ducha. To były dawne czasy, gdy czterech czarodziejów założyło Hogwart. Żyli w harmonii, przyjaźni i pokoju. Wszyscy znają historię, gdy Salazar Slytherin pokłócił się z Godrykiem i odszedł z Hogwartu, znikając bez śladu. Między trzema pozostałymi twórcami szkoły doszło do spięć, smutku, harmonia zakłóciła się i czegoś brakowało. Właśnie wtedy zrodził się Irytek. Na początku był mały, niczym elf, wielkości dłoni. Pojawił się nagle, nie wiadomo skąd. Chichotał i latał za swymi stwórcami krok w krok, karmiąc się chaosem, który zapanował w szkole. Rósł, rósł i rósł, jego siła zwiększyła się i stał się symbolem Hogwartu. Jego obecność była wielkim zaskoczeniem, choć sam Godryk wiedział skąd się wziął w szkolnych murach ten poltergeist. Pozostałość po chaosie, który powstał zaraz po tym jak czworo czarodziejów pokłóciło się. Nazwał go Irytkiem z wiadomych względów. Duszek dzień w dzień od wieków daje powód do dumy ze swego imienia.
Od tamtej pory króluje w Hogwarcie. Jest złośliwym, nieprzyjaznym duszkiem, który odpowiada za hałas, chaos, krzyk i gniew. Już nie rośnie, nadal jest niewielkim duchem. Odkąd czterech czarodziejów odeszło z tego świata, Irytek stracił zdolność rośnięcia, tak więc jego magia się już nie zwiększy. Uwielbia drażnić wszystkich wokół, patrzeć na ich irytację, gniew i złość, jest głównym czynnikiem hałasu, a jego życiowym celem jest dokuczanie każdemu, kto się nawinie. Zjawił się w Hogwarcie nieproszony, duch niepożądany, lecz co byłaby to za szkoła, gdyby go nie było? Chodzą pogłoski, że jego zachowanie ma drugie dno - wprowadzanie śmiechu i pomoc w rozładowaniu stresu, gdy dzieje się coś złego, na co nie ma rady. Jednak sam Irytek nigdy, przenigdy nie przyzna się jak powstał.

* hałasowanie, denerwowanie, wkurzanie, niszczenie i zabawa z marnego losu uczniów.Testowanie na nich swojego całego zapasu amunicji, czyli m.in. łajno hipogryfa, balony z farbą, balony z klejącą cieczą pochodzącą od ślimaków z gabinetu profesor Lacroix itp.