Czerń i biel, ogień i woda, Ślizgon i Puchon. Tak skrajnie różni, a tak blisko siebie...

Spoiler:

Czas mijał bardzo szybko. Która to już była godzina? W sumie to było dla Naviego nieistotne, jednak zdecydowanie za wolno to wszystko zlatywało. Trzeba było im zdecydowanie więcej, noc przecież jeszcze się nie skończyła. Można było pogadać, albo coś. Ukrainiec nawet nie był zmęczony, wręcz przeciwnie, co zresztą można było dostrzec po jego mowie ciała. - Powiedz mi Allan, miałeś Ty kiedyś dziewczynę? - zapytał dość poważnym głosem, cały czas jednak nie zdzierając tego swojego uśmieszku z twarzy. Ależ on był przebiegły, jakże sprytnie to wszystko zaplanował! - W sumie to nie jesteś brzydki, nawet rzekłbym, że przystojny. W końcu masz tutaj trochę... greckiej krwi, nie mylę się? - w ogóle co to były za pytania? Sam nie wiedział, czemu je zadawał, ale jakoś nie uśmiechało mu się przerywać tej całej miłej atmosfery. Byli tutaj sami i mogli rozmawiać swobodnie, więc czemu tego nie wykorzystać. A na dodatek mógł wyciągnąć co-nieco informacji z Puchona.

Zdecydowanie, połączenie takich skrajności, jak my, mogło się skończyć tragicznie, bądź wspaniale. To od nas zależało, jak postąpimy, co będzie efektem naszych działań. Na szczęście, z różnych złych wizji przyszłości wybraliśmy chyba tę najbardziej w porządku, neutralną i niegroźną. Nic, poza naszymi psychikami nie miało prawa zostać zniszczonym. W końcu nie miotaliśmy w siebie jakimiś pradawnymi klątwami, ani nie niszczyliśmy [raczej] mienia publicznego. Nieźle, powiedział nieźle! Jakiż to był dla mnie komplement. Czy naprawdę mogłem się komuś podobać? Jak się okazuje, chyba tak… A może to po prostu źle ukierunkowane hormony Naviego każały mu tak teraz uważać? No nic, nie zamierzałem się nad tym rozwodzić. Chciałoby się rzec, chwilo trwaj! Jednakże, nie. To trzeba było przerwać!

Spoiler:

- Mam, mam… Przyznałem mu rację, co do tej greckiej krwi. Hm, inne pytanie było nie lada wyzwaniem. Właściwie, to mogłem mu opowiedzieć o Yumi. Zaśmiałem się rubasznie, po czym zacząłem tłumaczyć:
- Wiesz co? W sumie, to można tak powiedzieć. Kiedyś miałem, ale to była bardzo platoniczna miłość, niepodszyta żądzą seksualną. Po prostu, razem z Yumi, może kojarzysz? Taka jedna z Ravenclavu… W sumie, to nie wiem. Miałem wtedy… 12? Lat. Chyba tak. Albo więcej, zupełnie nie pamiętam. Chodzi po prostu o to, że bardzo oficjalnie byliśmy parą, ale rozstaliśmy się przez słodycze. Znowu wybuchnąłem śmiechem, milknąc potem. Wbiłem swe spojrzenie w nastolatka i przygryzłem dolną wargę.
- A Ty? Nie, żebym wątpił w twoją atrakcyjność… Hm. Chodzi mi o te dziewczyny, z którymi byłeś, a nie te, które przeleciałeś. Takie sprostowanie było konieczne, gdyż bez niego, chłopak mógłby mi zapewne wymieniać bez końca imiona byłych kochanek.

Rozmowa staczała na trochę inny tor, niżeliby wskazywały na to okoliczności w jakich była prowadzona cała konwersacja. Nie oszukujmy się, chyba żaden z nich nie myślał o dziewczynach - a przynajmniej nie w tym momencie. Teraz najważniejsza była ich przyjemność, Ślizgona i Puchona. Dwóch całkowitych zaprzeczeń, które wbrew pozorom całkiem dobrze dogadywały się ze sobą. Naturalnie - alkohol i nastoletnie ciała pełne hormonów znacząco na to wpływały, jednak kto by się tam tym przejmował. Jak to powiedział pan Callas - nikt nie miał zamiaru się nad tym rozwodzić.
- Wiesz, Allan.  - zaczął z uśmiechem na twarzy. - Trochę to... - nie dokończył.  Brakowało mu słowa. Dziwne? Śmieszne? Nieodpowiednie? Na brodę Merlina, oni byli niemal nadzy, podnieceni i czerwoni zarówno od alkoholu, jak i od podniecenia. Żaden z nich nawet tego nie próbował udawać.
- No ale mniejsza. - zarzucił głową i splótł swe spojrzenie z oczkami Greka. - Powiadasz, że miałeś dziewczynę, ale rozstaliście się przez słodycze?  Ah, to całkiem ciekawe. Nie spodziewałbym się. - trudno jednoznacznie ocenić, czy to była obraza, czy raczej spostrzeżenie. W końcu teraz siedział na nim chłopak, a on zachowywał się zupełnie tak, jakby nie było żadnej różnicy... a może nawet i bardziej mu się to podobało? - Pierwszą miłość przeżyłem jakiś czas temu. Była... troszkę poważniejsza. No miałem jedną taką. Nazywała się Nastasja, chodziła do Ravenclawu, skończyła szkołę rok temu. Niezbyt dobrze się ze sobą dogadywaliśmy, a potem całkowicie zerwaliśmy kontakt. Wiesz, te całe słodkie kwiatki, jakieś róże, cukierki, róż... No czasem można, wiadomo. Ale bez przesady, ja potrzebuję trochę spokoju, zaangażowania, odpowiedniego podejścia, no! A baby to takie głupie i fochalskie są. Ja to przecież mówię, jak mi się coś nie podoba, a nie ukrywam to i przez tydzień chodzę naburmuszony! - zaprotestował, nawet nie zdając sobie sprawy, że chyba sam właśnie powoli się obrażał - na dziewczyny. - Ona w miłości narzekała na mnie, a narzekałem na nią! Związek z kobietą to nie dla mnie.... - ugryzł się w język. N-no... a przynajmniej póki co! - poprawił się szybko. Przecież nic jeszcze nie było pewne - w głowie Allana mógł pobudzać alkohol, a cała sytuacja po prostu mogła wymknąć mu się spod kontroli. - No i z moich miłości to by było na tyle... Bo co do przelecenia kogoś... - przygryzł wargę i dumnie wypiął pierś. Ciągle patrzył się w ślepia swojego towarzysza - robił to ewidentnie specjalnie, by wywrzeć na niego jak największy wpływ. - Z tym to całkiem dobrze chyba było. Tylko sobie nie pomyśl, że latam za wszystkim co ma puls, co to to nie, trzeba zyskać moją uwagę! A ci co zyskali... - odrzucił głowę do góry i zachichotał pod nosem. - Mieli ogromną dawkę szczęścia. - prześwidrował chłopaka spojrzeniem.

Spoiler:

Leżeliśmy sobie tutaj zupełnie, jakbyśmy byli jakąś parą. No może to trochę za dużo powiedziane, ale osoba, która widziałaby to z boku, na pewno pomyślałaby, że coś się święci. Ewentualnie zarzuconoby nam upojenie alkoholowe w stopniu znacznym i to byłaby okoliczność łagodząca. Dwóch obcujących, o! To jest odpowiednie słowo. OBCUJĄCYCH ze sobą prawie-mężczyzn w jakiejś spelunie. No, no. A ktoś właśnie w tej chwili spał sobie smacznie kilkanaście metrów stąd, w wygodnym łóżku, w teoretycznie bezpiecznym domu. U nas sytuacja przedstawiała się zupełnie inaczej! Robiło się niebezpiecznie, niepewnie, gorrąco! Dziwnie było słuchać o jakiejś nieznanej mi zupełnie uczennicy z Ravenclavu, która zachowywała się, jak chora psychicznie. Bo to jest zasadnicza różnica, mieć wahania nastroju, a postępować, jak osoba niespełna rozumu. Z opisu Naviego wynikało, że niejaka Nastasja była rzeczywiście bardzo ciężką osobą. No cóż, nie było jej już na szczęście w zamku, a zatruwanie atmosfery pozostało mi oraz Ślizgonom, aczkolwiek nie takim, jak ten, z którym tutaj leżałem. O nie, on był zupełnie inny. Co on robił wśród wężów? Wolałem się nad tym teraz nie zastanawiać, ale potem oczywiście miałem go o to spytać. Może to jakaś pomyłka? A podobno ta stara, gadająca czapka się nie myli. Hmm… Zacząłem zastanawiać się nad tym, jak mógł wyglądać seks z tym chłopakiem. Ach! Powinno się na mnie zesłać jakąś karę za takie myśli. Co mnie to obchodziło?
- Widzę, że skromniś z Ciebie… Zwróciłem mu uwagę. To chyba w kompetencji jego byłych partnerów, by oceniać, czy rzeczywiście byli szczęściarzami, trafiając na niego. A może było wręcz przeciwnie? Może on sobie tak tylko gadał? Cały czas miałem w głowie czerwoną lampkę, która kazała mi uważać i być gotowym absolutnie na wszystko. Życie nauczyło mnie już wcześnie, uważać niemalże na wszystkich. Chociaż w tej chwili było mi niezwykle przyjemnie, to coś w środku kazało mi to przerwać. Zrobiłem to dość nieudolnie, ale zawsze!
- Navi… Przestańmy. Powiedziałem bez większego przekonania, próbując się uwolnić spod niego. Nie to, żebym sę miotał, czy coś. Po prostu dałem mu delikatnie do zrozumienia, żeby ze mnie zszedł albo coś.
- Na pewno byłeś bardzo dobry. Powiedziałem ze stuprocentową pewnością w głosie. Skoro Ślizgon działał tak na mnie, to na pewno znalazłoby się też wiele innych osób, które odbierały go w ten sam sposób. Miałem tylko nadzieję, że ten tego nie wykorzystywał. W sumie, po tym, co powiedział, to nie wyglądał na takiego, ale – jak już wielokrotnie powtarzałem – trzeba się mieć na baczności, no nie? Propozycja pocałunku była absolutnie genialna, jednakże postanowiłem odmówić.
- Eee… No… Hm.. Jasne, że bym chciał! Ale to wszystko może zaczekać, naprawdę. Czyżbym trochę spanikował? Nie wiedziałem, jak to można nazwać. Może po prostu wiedziałem, że potem bym tego wszystkiego żałował? I wolałem stracić teraz, niż potem mieć jaieś wyrzuty sumienia. Moja psychika i tak nie była mi szczególnie przychylna, nie chciałem wystawiać jej na ekstremalnie intensywne przeżycia.

Sytuacja zmieniła się diametralnie. Nic nie poszło tak jakby chciał młody Noyis. Wszystko posypało się jak domek z kart. Cała miła atmosfera została zniszczona, pozostało po niej tylko niedowierzanie i żal. Na twarzy Ślizgona pojawił się wstrętny grymas, będący połączeniem smutku i złości. Nie wierzył, nie potrafił i chyba nawet nie chciał uwierzyć w to co się stało. Przecież było tak blisko! Przecież dawał mu znaki! Allan, coś Ty dziecko drogie narobił? To miało być "delikatne"?!
- Ty... - jego głos się ewidentnie załamał. Podniósł się z jego ciała i skierował swe oczy na twarz niedoszłego kochanka. - Ty... - Navi już nie brzmiał jak seksowny brunet który ledwie chwilę temu leżał na wybranku. - Ty przebrzydła, zakłamana szmato! - wrzasnął na niego, robiąc się cały czerwony na twarzy. Tym razem jednak nie był tym dobrym, podnieconym chłopczykiem. Ręka zamiast na brzuchu spoczęła na szyi Callasa. Nie trzeba było długo czekać aż nogą docisnął Allana do łóżka, tak żeby ten nie mógł się poruszyć. Palce zacisnęły się na gardle blondyna. Nie bawił się z nim, to nie miało w sobie ani odrobiny przyjemności. Wbił się kciukiem w jego grdykę, niczym wąż swymi kłami w ofiarę, odbierając jej możliwość oddychania. Teraz pokazał kim jest, pokazał dlaczego trafił do Slytherinu. On nie znosił porażek, nienawidził gdy coś szło nie po jego myśli, a jeszcze bardziej nienawidził zdrajców. - Oszukałeś mnie! Tylko na tym Ci zależało! - wyrzucił z siebie rozpaczliwym głosem. Nie pozwalał Callasowi na obronę. Dusił go coraz mocniej i mocniej. - Bezczelnie mnie wykorzystałeś! Zapłaciłem za Ciebie, pozwoliłem Ci... pozwoliłem Ci na wszystko! - nie potrafił uwierzyć w to co robi. Czuł się w tym momencie potraktowany jak zabawka. Puchon sam go zachęcał, sam tego wszystkiego chciał, a dopiero teraz ujawnił swoje prawdziwe zamiary, a przynajmniej w taki sposób odbierał to Ukrainiec. Ślizgon miał ochotę skrzywdzić swojego rówieśnika, nauczyć go, że tak się nie postępuje - ale nie potrafił. Tylko jedna łza spłynęła z jego oka, trafiając prost na twarz Greka. Novi puścił go, pozwalając mu zaczerpnąć oddechu. Chłopak w jednym momencie sprawił, że pożądanie zmieniło się w pogardę.
Novi jak najprędzej zebrał swoje ciuchy i narzucił je na siebie, odwracając twarz od Allana. Nie chciał już go oglądać. Miał ochotę się rozpłakać - ten, który przed chwilą jeszcze grał pewnego siebie i aroganckiego faceta. Teraz po prostu chciał uciec, nie potrafiłby już tutaj spać. Założył spodnie, koszulkę i bluzkę. To wszystko co miał. Nie obchodziło go, że padało, że było zimno. Alkohol pod wpływem emocji przestał na niego działać. Brunet chciał po prostu opuścić to miejsce.
- Następnym razem... - nie dokończył. Wyszedł trzaskając drzwiami. Wszystko to trwało sekundy, a zanim Allan zdążył się pozbierać Navi był daleko od baru...