Pogrążona w myślach siedziała na jednym z parapetów w dormitorium, tęsknym wzrokiem wpatrując się w ciemne niczym smoła niebo, którego tego wieczoru nie ozdobiła żadna z gwiazd. Nagle pojawiła się przy niej mała szara sówka dzierżąca w swoich szponkach zawiniątko. Blondynka wzięła od niej serwetkę po czym marszcząc nos przeczytała kilka razy jej treść. Pochyłe pismo, pięknie kreślone litery, jakby nieco drżącą dłonią i te słowa…..dla innych nieznaczące nic, a dla niej? Wyrażały więcej niż mogłaby sama przypuszczać, jednakże zignorowała to, odsyłając sówkę z niczym, przeganiając ją na tyle, by ta nie odważyła się wrócić ponownie. Ta jakby niezlękniona wróciła po niecałej godzinie, z nieco większym strachem wręczając dziewczynie kolejny liścik, tym razem napisany bardziej niewyraźnie, lecz po raz kolejny ze słowami, które odebrały jej mowę, nie pozwalając by pozostała bierna. Carrwo wzięła biały kawałek pergaminu po czym naskrobała na nim kilka prostych słów:

Cytat :

Danielu, nie musisz kryć się pod....
Żaden dzień się nie powtórzy,
Nie ma dwóch podobnych nocy,
Dwóch tych samych pocałunków,
Dwóch jednakowych spojrzeń w oczy.

Cytat :

Złama­ne ser­ce po­win­no się leczyć miłością, a nie wy­muszaną nienawiścią.

Cytat :

Masz rację. Żegnaj Danielu

Odpowiedź napisana, starannym, kobiecym pismem, również w całości w języku francuskim.