Wyśpiewaj mi miłość, proszę!
Będę jechał prosto i nie przejadę Ci nogi <3

Mogę ją zafałszować najlepiej jak umiem! <3
Ten sam rok podpowiada mi, że już w pierwszej klasie Claire mogła być tą najsłodszą i najbardziej otwartą, która jako jedyna nie miała absolutnie żadnego problemu z niepełnosprawnością Artiego. Wiadomo, dla jedenastolatków jakakolwiek ułomność to ciekawostka z pierwszych stron albumu dziwolągów, ale Annesley mogła reagować na to zwykłym pukaniem się w główkę. Bo Artie jest cudowny! Bo z Artiem można potańczyć (tak, to da się zrobić)! Bo Artie tak ładnie opowiada! Bo Artie to w ogóle bff bardzo!
Bo taka miłoźdź-miłoźdź to u Klary strasznie skomplikowana sprawa jest!

Cześć, Claire, może chciałabyś mnie nauczyć, jak być wróżką? :)

Jasnowidzenia nie nauczę, bo się nie da (zresztą nawet gdyby się dało to Klara uznaje to za klątwę, której się boi, nie chce i na pewno nie puszczałaby w świat :c), ale już bardziej klasycznego wróżenia - jak najbardziej! Póki co statystyki wyglądają w tej kwestii dość marnie (moja KCZ razi ledwie 4 punktami w tej dziedzinie), ale nic nie stoi na przeszkodzie, by Claire tymi podstawami (i doświadczeniami mamy!) się podzieliła. Może obie skorzystamy na tej nauce? Ostatecznie podobno praktyka czyni mistrza :D
I w ogóle mogę obdzielić całą swoją wróżkowością, niech no ją tylko fabularnie odzyskam, wyleczę złamane serduszko!

Wspaniale, Zośka - póki co - opanowała podstawę... trzymania kuli w dłoniach. Jest całkowitym laikiem, jeśli chodzi o sztukę wróżbiarstwa, niesamowicie irytuje ją fakt, że jest w tym gorzej niż beznadziejna.

Obie Panie są chyba dość prostolinijne, więc myślę, że z biegiem czasu do lekcji wróżbiarstwa mogłyby dołączyć też ploteczki, wypady na kremowe piwo i szukanie guza :) Co myślisz?

Jak najbardziej, da się zrobić. Im więcej spędzą ze sobą czasu nad kulą, fusami czy kartami, tym częściej na pewno Claire będzie chciała wyjść poza te formalne ramy i poznać Sophie także z innej strony. Ostatecznie ileż można ograniczać się tylko do pomocy w nauce? ;)

Cześć, szukam puchońskich koleżanek do super paczki, a Claire wydaje się bardzo sympatyczna, co powiesz zatem na długoletnią znajomość? Szczegóły oczywiście do ustalenia :)

Kler, czy my się znamy? (skleroza)

Nanna - dziewczynki są do siebie tak bardzo podobne charakterologicznie, że po prostu nie ma innego wyjścia! Rok starsza Asgrímsson mogła być jedną z tych, które podjęły się roli przewodniczki Klary w wielkim świecie Hogwartu. Jeden dom w oczywisty sposób to ułatwia, bo i hasła do Pokoju Wspólnego miały wspólne, i część zajęć na pewno też. Annesley mogła więc u boku Nanny poznawać szkolne korytarze, jednocześnie wymieniając się wzajemnie ciepłem i miłością do świata. Żeby jednak nie było zbyt nudno, obecnie sielankę tę bym zaburzyła. Panna Claire przezywa kryzys sercowy i przeżywa go w sposób przystający nastolatkom - jako koniec świata i największy dramat. Jest Annesleyem, nie szlocha więc po kątach i nie rozpacza, tym niemniej zamknęła się bardziej w sobie i nie emanuje już swą słodkością tak, jak dotąd. Mniej się uśmiecha, częściej wymiguje się od udzielania komukolwiek pomocy, słowem - zupełnie jak nie ona! I zupełnie jak nie ona mogłaby się też złościć na Nannę. Nagle drażnić mogłaby ją dobroć Asgrímsson, jej ufność, empatia, współczucie. Mogłaby zacząć wytykać jej, że powinna otworzyć oczy i zobaczyć, że bycie taką kochaną nie popłaca - czego sama Claire jest najlepszym przykładem. Z drugiej strony Nanna mogłaby z uporem suszyć Annesley głowę, że jak może tak mówić, że przecież wie, że to nieprawda... I tak dalej, i tak dalej. Co sądzisz?

Mer - to straszne niedopatrzenie z naszej strony, bo wciąż nie mamy relacji! Myślę, że pozytyw jest oczywistością (?), jako pierwszoroczne płynęłyśmy jedną łódką i jadałyśmy posiłki siedząc naprzeciwko siebie przy puchońskim stole? Mam pozytyw z Riaanem, to też można jakoś połączyć. :D

oki oki! dołożę do tego tylko dzielenie się śmiesznymi historiami z rodzinnych przybytków biznesowych (życie barmanko kelner etc jest serio mega zabawne :D) wspólne wykopywanie się z cieplutkich łóżek, coby iść poćwiczyć (Kler będzie z nielicznych osób, która wię o muzykowaniu Mer) orazzz wspólne zostawianie na poduszce karteczek miłego dnia. To takie jest miłe, zawsze tak chciałam z kimś robić :D