- Ja rozproszyłam ciebie? - zawołała oburzona, krzywiąc wargi w uśmieszku, który niewiele miał wspólnego ze współczuciem. Zachichotała, widząc oburzenie na jego twarzy i odesłała tłuczek w stronę pętli, niemal przerzucając go przez jedną z nich; gwałtownym szarpnięciem głowy odrzuciła włosy do tyłu i spojrzała na Blacka wyzywająco, choć oczy jej się śmiały.
- Twoja troska jest ujmująca, naprawdę. Nic mi nie jest. Moje poduszki też mają się świetnie. - dodała trochę zgryźliwym tonem.
Na zewnątrz powoli zaczynało robić się coraz ciemniej. Słońce sprawiało, że niebo przybrało purpurowy odcień, a pojawiające się na nim chmury ozłacały ostatnie promienie dnia, wyślizgujące się zza nieubłaganego horyzontu. Brooklyn odbiła tłuczka kolejny raz i przetrulała się po trawie by dosięgnąć różdżki; wystarczyło jedno szybkie machnięcie, by obie krwiożercze piłki zatrzymały się w miejscu, wibrując jedynie złowrogo, jakby chciały uświadomić parę, że nie straciły woli walki.
- Miło się gra, Black, ale chyba czas na nas. - rzuciła tonem, w którym doskonale można było usłyszeć faktyczne rozżalenie.
- Widoczność zaczyna być coraz gorsza, lepiej byłoby, gdybyśmy jeszcze kiedyś wrócili tu w wolny dzień... O ile masz ochotę, oczywiście. - dodała szybko, czując jak na jej policzki wpełza zdradliwy rumieniec. Chrząknęła, podnosząc swoją koszulę z trawy i zawiązując ją w pasie - była zbyt zgrzana, by chcieć wciągać materiał na delikatnie wilgotną od potu skórę.

Spojrzał na nią wymownie, a jego wzrok mówił "no nie, wcale!", kiedy mówiła o rozproszeniu. Czy nie rozbierała się przed nim tak ochoczo i nie nęciła zgrzanym od wysiłku ciałem? Był facetem do diabła, w dodatku w okresie dorastania. Działały na niego takie zagrania. Dobrze, że szanował kobiety i nie dopuszczał się czynów wbrew nim. No może oprócz całowania. Zawsze mówiły, że nie chcą, a gdy przyszło co do czego, to ulegały i prawie osuwały się na podłogę. Może raz zaliczył plaskacza, ale jak to mówią - było warto.
Trochę z tego wyrósł i teraz zaczynał stosować coś co się nazywało wstępnym rekonesansem.
-No tak, poduszki to najważniejsza rzecz. Kusiło by sprawdzić, czy faktycznie, ale wierzę Ci na słowo. -odparł jej zgryźliwie. Merlinie, jak ona mu działała na nerwy!
Reg podniósł wzrok, widząc jak oba tłuczki zamierają. Pokiwał głową z podziwem.
-Niezłego masz cela.. pozazdrościć. -leniwie przeszedł się do skrzyni, gdzie nieopodal leżała jego szata do gry. Podniósł ją i zarzucił na ramię. Pojedyncze krople potu zroszyły się na jego skórze. Otworzył skrzynie nogą i przywołał jednego tłuczka. Wrzucił go do środka i przywiązał. Drugiego podrzucił w dłoni i następnie podał Brook.
-Może chciałabyś poćwiczyć... do następnego razu. -dojrzał kątem oka ten różowy kolor, chociaż mógł to być refleks zachodzącego słońca. Podszedł do Brook. Chwycił jej dłoń i pozwolił, by jego wagi ledwo musnęły skórę na grzbiecie. Ciagle patrzył jej w oczy.
-Uznam to za obietnice. Do zobaczenia. -uśmiechnął się i odwrócił, chcąc zaznać ożywczego prysznicu. Spędził na boisku przeszło cały dzień.