Ubrana w piękną, zieloną suknie, z czarnymi zdobieniami Alecto przemierzała korytarze zamku, kierując się do jednej z sal znajdujących się na trzecim piętrze. Właśnie tam miał odbyć się wywiad z Ritą Skeeter, dotyczących jej zaręczyn z Regulusem. Chłopak ja zwykle wymigał się jakimś kłamstwem, ale może to i lepiej. Dzięki temu uniknął niekomfortowych sytuacji, które później Rita wykorzystać mogłaby w swoim artykule. Mimo sympatii jaką blondynka darzyła jej osobę, nie ufała prawdomówności jej artykułów. Dziennikarka notorycznie naciągała pewne fakty wykorzystując je na niekorzyść swojego rozmówcy.
Jej buty wydawały rytmiczny głos o kamienną posadzkę, w końcu dotarła na miejsce. W sali panował półmrok, jednakże panienka Carrow dostrzegła w nim sylwetkę dziennikarki –Witaj Rito – powiedziała na dzień dobry z szacunkiem kiwając głową. Znała się dobrze z panną Skeeter, która była częstym gościem w ich rezydencji. Co jakiś czas w gazecie pojawiał się artykuł na temat rodu Carrow lub ich przyjaciół, którzy byli bardzo wpływowi. Dziewczyna zajęła miejsce przed kobietą, zaś z jej kaszmirowych ust ani na chwilę nie zszedł uśmiech. Al jak zwykle wyglądała nienagannie, idealnie dopasowana sukienka, ułożona fryzura, choć tym razem włosy miała spięte w idealny kok.

Panie i panowie, skrzaty i duchy, zniewalająca dziennikarka, Rita Skeeter, zawitała do Hogwartu razem ze swoim samopiszącym piórem i spojrzeniem, które przewierca wszystkie dusze na wylot. Przed tą kobietą nie ma ucieczki, nie ma ucieczki przed prawdą! Każda tajemnica wyjdzie na jaw, nic nie pozostanie niezauważone. Ale skoro przedstawienie mamy już za sobą, czas przejść do części właściwej tego show.
Rita przemierzała korytarze zamku pewnym siebie krokiem, postukując przy tym obcasami. Na jej ustach gościł tak typowy dla niej uśmiech, a loki podskakiwały w szybkim rytmie. Dziennikarka była wielce zadowolona z siebie, trafiła na świetny materiał. Zareczyny w Hogwarcie? Oh, jakież to romantyczne, a zarazem tak skrajnie nieodpowiedzialne! Jeszcze trochę, a pod samym nosem Dumbledora będą odbywać się dzikie orgie! Oj, to byłby smakowity kąsek. Ludzie lubili wiedzieć, co dzieje się z ich pociechami, w świecie nastolatków i buzujących hormonów. I to właśnie Rita miała zamiar im dać.
Kobieta dotarła na umówione miejsce przed Alecto, ale niespecjalnie jej to przeszkadzało. Wręcz przeciwnie, mogła się rozłożyć i zorganizować. Kiedy więc panna Carrow przybyła na miejsce, zastała Ritę w pełni gotowości. Pióro wisiało nad pergaminem, a kobieta wpatrywała się w nią wyczekująco.
- Witaj, skarbie. Widzę, że się wyszykowałaś. A może ubierasz się tak na codzień? Czy może to Regulus sprawił, że zaczęłaś bardziej dbać o swój wygląd? ,-dziennikarka od razu zasypała ją masą pytań. Fakt, te dwie panie znały się doskonale, przez częste wizyty w rezydencji Carrowów. Jednak Rita nie miała zamiaru traktować Al ulgowo z tego powodu. Zresztą nawet jeśliby chciała, i tak by nie potrafiła.
Blondynka roześmiała się dźwięcznie, a pióro już śmigło po papierze.
- No ale gdzie moje maniery?! Jak się czujesz, Al? Pewnie jesteś podekscytowana, w końcu to pierwsza taka sytuacja w twoim życiu. Prawda? -Rita spojrzała na dziewczynę z żądzą informacji w oczach. Czekała na jakieś pikantne newsy.

Alecto wiedziała, że wywiad z Ritą nie należy do najprzyjemniejszych rzeczy w życiu każdego czarodzieja, jednakże odmówienie jej rozmowy, mogło jedynie sprowadzić gniew kobiety na owego nieszczęśliwca, który odważył się powiedzieć „nie”. Dlatego gdy tylko zaproponowano jej oraz Regulusowi wywiad z dziennikarką, od razu się zgodziła i to z wielkim uśmiechem na ustach. Tak jakby tylko o tym marzyła, miała dziewczyna szczęście że była naprawdę dobrą aktorką.
Dopiero kiedy dziewczyna usiadła naprzeciwko Skeeter dostrzegła kawałek pergaminu unoszący się nad jej głową i to charakterystyczne dla niej, samopiszące pióro. Przez chwilę poczuła pewne obawy, jednakże zignorowała swoje odczucia, zamiast tego na jej ustach wykwitł uśmiech, który powiększył się gdy tylko usłyszała imię narzeczonego. – Tak, taki mam styl. Lubię ładnie wyglądać, zaś jeśli chodzi o Regulusa, to sprawił on, że budzę się i kładę z wielkim uśmiechem, który zapewne dodaje mi trochę uroku, mówiąc nieskromnie – odpowiedziała zakładając nogę na nogę, po czym delikatnie wygładziła swoją sukienkę. Panienka Carrow nawet nie liczyła na ulgowe traktowanie, wiedziała że Rita będzie chciała znać jak najwięcej pikantnych szczegółów z jej życia. Niestety kobieta trafiła na trudną osobę, która dokładnie wiedziała jak to wszystko działa. Całe życie była na świeczniku, dlatego bardzo dobrze potrafiła chować swoje tajemnice tak by nie wyszły na światło dzienne. Co nie znaczyło wcale, że dziennikarka nie napisze niczego wyssanego z palca. Wręcz przeciwnie, Al. tylko tego wyczekiwała, aż ukaże się artykuł Rity Skeeter ukazujący całą prawdę o związku Carrow z Blackiem. –Muszę przyznać, że oświadczyny Regulusa były dla mnie wielkim zaskoczeniem, naprawdę się tego nie spodziewałam. – odparła z uśmiechem na ustach i lekkim rozmarzeniem w głosie –Ale musze powiedzieć, tak między nami, że był to najwspanialszy dzień w moim życiu. Wszystko miało miejsce posiadłości państwa Black, która na tę okazje została idealnie przygotowana. Muszę przyznać, że pani Black ma bardzo dobrą rękę do takich rzeczy. Gdy wszyscy siedzieliśmy przy stole pogrążeni w rozmowie, nagle Reg zapytał się mnie, czy nie wybiorę się z nim na spacer. Ja oczywiście zgodziłam się, jakże mogłabym mu odmówić. Zabrał mnie wtedy do altanki, która stoi tuż przy domu, po czym klęknął wyjmując pierścionek. Na początku zupełnie mnie to zaskoczyło….nie wiedziała czy to prawda czy tylko ten, ale widząc jego oczy wpatrzone we mnie z takim uczuciem, nie potrafiłam postąpić inaczej jak głośno wykrzyczeć tak. – odpowiadała cały przebieg zaręczyn w dużym skrócie, co jakiś czas uśmiechając się szerzej w odpowiednich miejscach czy śmiejąc się. Oczywiście pominęła szczegóły w której ogarniała ją totalna złość i żal, oraz chęć mordu wszystkich którzy tam byli –Tak bardzo żałuję, że nie było Cię przy tym, ale na ślubie się pojawisz tak? – zapytała

Tymczasem pióro nie zaprzestawało pisania, a Rita wpatrywała się w dziewczynę badawczym spojrzeniem, nie tracąc w tym wszystkim wymownego uśmiechu. Nie miała zamiaru spuszczać z niej wzroku, w końcu właśnie z mowy ciała można było wyczytać najwięcej. Już widziała ten cudowny tekst...
Z wymalowanych ust panienki Carrow nie znikał promienny uśmiech, a w jej oczach widać było łzy szczęścia. Dziewczyna pochlipywała cicho, opowiadając o przebiegu całego wydarzenia...
Ale ciii, artykuł jest przecież tajemnicą, jak na razie! Ale wiem, że na to czekacie, moi drodzy.
Ritka słuchała uważnie kiwając ze zrozumieniem głową i wzdychając z zachwytem w odpowiednich momentach. Jakaż z tego wyjdzie piękna historia! Jest oczywiście za kolorowa, ale wystarczy dodać trochę dramaturgii i... Voila! Wzrost czytelności murowany.
- Oh, oczywiście, jesteś śliczną dziewczyną! Ba, prawie że kobietą. Regulus ma na czym zawiesić oko. -Kobieta zaśmiała się uroczo, a kartki furkotały jak szalone.
Kiedy Ślizgonka skończyła opowiada, Rita od razu zaczęła pytać. W końcu o to chodziło, pytania były kluczem do sukcesu. Najlepiej te bardzo intymne i wprawiające w zakłopotanie.
- Rozumiem w takim razie, że masz dobre stosunki z przyszłymi teściami? Zwykle to właśnie jest największym problemem, prawda? -Puściła oczko do Alecto i wyszczerzyła ząbki w uśmiechu.- A powiedz mi, jaki jest Black? Czy te wszystkie plotki, które o nim krążą są prawdziwe? Czy mroczny chłopak ma jednak miękkie serduszko? Chyba że to ty dopiero wzbudziłaś w nim takie emocje i przywróciłaś go do świata żywych? Przecież z tego co wiem, Regulus zmagał się z wieloma problemami. Czy to dlatego go dziś z nami nie ma? -pytała, czekając cierpliwie na odpowiedź. Cały czas patrzyła dziewczynie w oczy, jakby chciała z nich wyczytać odpowiedzi. Zresztą, one nie były aż tak potrzebne. W końcu od czego jest wyobraźnia?
Na pytanie o ślub, zaświergotała:
- Oczywiście, to dla mnie zaszczyt! -a w jej głowie już pojawiła się masa ciekawych artykułów, które mogą wyjść na ten temat.- Macie jakieś konkretne plany, co do ślubu? Mogę się założyć, że moi czytelnicy bardzo chcieliby dowiedzieć się więcej o tej uroczystości -kontynuowała, chcąc dowiedzieć się jak najwięcej.

Alecto mimo, że wiedziała iż w artykule Rity nie będzie całej prawdy nie mogła się go doczekać. Trzeba przyznać, że zabawnie jest przeczytać słowa kogoś innego na temat tak bardzo nam znany. Zapewne dziennikarka nie poskąpi ciekawych uwag na temat uroczystości samych zaręczyn, czy tego w jaki sposób Al. zachowywała się w czasie wywiadu. Oczywiście panienka Carrow pamiętała o nienagannych manierach, które rodzice wpajali jej od najmłodszych lat. Nie chciała przynieść wstydu swojej rodzinie, ani sobie, jak również Regulusowi, czy Blackom, wiedziała że teraz wymaga się od niej znacznie więcej.
Na ustach blondynki pojawił się uśmiech satysfakcji, gdy Skeeter wzdychała pełna zachwytu nad jej opowiadaniem, młoda Ślizgonka idealnie nadawałaby się do pisania bajek.
-Dziękuję Ci Rito, Ty również jesteś piękną kobietą – odpowiadała, komplementując przy tym dziennikarkę. Oczywiście to co powiedziała było prawdą, Rita zewnętrznie była piękna, gorzej było z tym, co kryło się pod pięknym ciałem –To fakt, jednakże sam Regulus również zachwyca – dodała z delikatnym chichotem. W tym momencie sama nie wiedziała czy jest to prawdą czy może kolejnym kłamstwem wyssanym z palca. Black miał w sobie coś, tego była pewna, jednakże czy to wystarczyło by Al. zmieniła o nim mniemanie? Nadal uważała go za zadufanego w sobie Narcyza, a czas jaki spędzała z nim w szkole tylko ją w tym utwierdzał. Gdy tylko skończyła mówić Rita ponownie zasypała ją masą pytań.
-Tak, myślę że tak. Państwo Black są dla mnie jak drudzy rodzice, moja rodzina zna się z nimi od zawsze. Dlatego też od małego byłam gościem w ich posiadłości, a oni zawsze traktowali mnie jak córkę. – odpowiedziała. To była czysta prawda, nie miała nic do zarzucenia przyszłym teściom, chyba jedynie poza tym, że oni nimi będą, gdyż tego w życiu nie przypuszczał. Choć patrząc teraz na swoje dzieciństwo, przez pryzmat ostatnich wydarzeń chyba już od dnia narodzin było pewne, że Alecto wyjdzie za jednego z synów Blacków.
-Regulus, jaki jest? – powtórzyła pytanie dziennikarki – Myślę, że jest to osoba którą trudno opisać w kilku słowach. Reg jest pełen sprzeczności, jednakże to chyba dlatego tak świetnie się dogadujemy, jestem do niego dość podobna. Oboje lubimy stawiać na swoim, co powoduje że czasami się sprzeczamy, chcąc udowodnić swoje rację. Poza tym jest opiekuńczy, to cecha która dobrze definiuje jego stosunek wobec mojej osoby, bywa nie lada zazdrośnikiem. – zaśmiała się –Myślę, że można pokusić się o stwierdzenie iż jest to owca w wilczej skórze – dodała lekko zagryzając dolną wargę. Ostatnie jej pytanie zbiło Alecto lekko z pantałyku, właściwie nie znała powodu dlaczego Black nie mógł się tutaj dziś pojawić. Zapewne mu to wypomni, cała obowiązek związany z tymi głupimi zaręczynami spadał na nią. A on?! Teraz pewnie bawił się w najlepsze gdy ona świeciła za niego oczami –Jak dobrze wiadomo Regulus jest w drużynie Ślizgonów, niestety nie mógł się pojawić gdyż dziś mają bardzo ważny trening. – odparła po chwili –Wiesz…mężczyźni. Dla nich nawet spawy własnego ślub są mnie ważne od rozgrywek – zaśmiała się.
-Jeśli chodzi o sam ślub, jeszcze dokładnie się nad tym nie zastanawialiśmy, myślę że mamy na to jeszcze trochę czasu. Nie sądzę że weźmiemy ślub zaraz po skończeniu szkoły, w której jeszcze trochę czasu spędzimy. Ale mogę zdradzić Ci, że zapewne będzie to wielka uroczystość. Bardzo chciałabym aby odbył się w Paryżu, w mieście zakochanych – powiedziała delikatnie rozmarzona, choć ona sama marzyła o skromnym ślubie, w małej kapliczce, lecz wiedziała że jej rodzice ani państwo Black nie wyrażą na to zgody.