RÓŻDŻKA: pióro memortka, grusza, 9 1/2 cala, średnio elastyczna  
BOGIN: wielki karaluch, z obrzydliwymi czułkami
AIN EINGARP: Ona w obecności swojego ojca, patrząca na niego, szukająca cech które utwierdzają w przekonaniu, że to właśnie jego córką jest.
DODATKOWE ZDOLNOŚCI: brak
WYKORZYSTANY WIZERUNEK: Sabrina Carpenter

Gabriela należy do dość wysokich osób, mając 1,71 cm wzrostu, dzięki czemu zdecydowanie wyróżnia się z tłumu. Drobna budowa ciała przez którą dla wielu dziewczyna może wydawać się delikatna, choć to tylko pozory. Panienka Levasseur od zawsze lubiła się ruszać, uprawiając wszelkiego rodzaju sporty – nie ograniczając się jedynie do Quidditcha, dzięki czemu nabrała mięśni, a jej sylwetka stała się smukła.  Dziewczyna o długich blond włosach, które spływają na jej wąskie ramiona sięgając do połowy pleców. Zazwyczaj pozostawione w nieładzie, zupełnie jakby żyły swoim własnym życiem. Czasem kiedy najdzie ją ochota wiąże je w kucyk lub jakiś wymyślny warkocz, przeważnie jednak zostawia rozpuszczone.  
Jest posiadaczką zielonych oczu, które w jej rodzinie są cechą dziedziczną. Głęboki odcień zieloni przeplatany ciemniejszymi plamkami na myśl przywołuje tętniące życiem las. Okolone długimi, aczkolwiek jasnymi rzęsami, które zmuszona jest codziennie tuszować, aby można było je dostrzec. Gdy przychodzi lato na jej nosie oraz policzkach zaczynają pojawiać się piegi, których wręcz nienawidzi. Usta pełne, lecz nie za duże, zawsze pomalowane błyszczykiem lub bezbarwną szminką. Jak każda dziewczyna w jej wieku lubi wyglądać ładnie, uważa, że dobrze dobrana garderoba to połowa sukcesu. Sukienki, jeansy, koszule czy bluzki dobiera w taki sposób, by podkreślały jej kobiecą figurę i nieco szerokie biodra, jednak zawsze dobrane w dobrym guście – aby nie pokazywały zbyt dużo, a to co najpiękniejsze pozostawiało wyobraźni. Mimo tego równie często spotkać ją można w dresie, najczęściej kiedy biega, ćwiczy czy lata na miotle. Szyk i elegancja charakterystyczne dla Francuzki, często wprowadzają innych w błąd, gdyż wygląda na starszą niż jest.

Panienka Levasseur jest, jak to sama lubi określać ,,pozytywną realistką"- nie za dużo ale i nie za mało pozytywnego myślenia, wprost idealne proporcje, które nie przysłaniają jej obrazu realnego świata. Oczywiście tak jak każda osoba, zwłaszcza w jej wieku, lubi odpłynąć w świat marzeń, ale zawsze wyczuwa kiedy nadchodzi moment, w którym powinna wrócić na ziemię i zająć się przyziemnymi sprawami. W swoich osądach stara się być jak najbardziej sprawiedliwa, nie ocenia nikogo ani niczego pochopnie, zawsze wpierw poznaje wszystkie aspekty zaistniałej sytuacji, aby dopiero potem wyciągnąć odpowiednie wnioski. Jest wygadana, lubi mówić dużo, poruszać wiele tematów, co nie oznacza że padające z jej ust zdania są pozbawione sensu czy niemądre. Gdy ktoś nadepnie jej na odcisk potrafi pokazać bardziej cięty język, jakby nie pasujący do jej delikatnego wyglądu. Nie boi się prawdy, kiedy trzeba potrafi powiedzieć ją drugiej osobie prosto w oczy, a podobnej szczerości oczekuje od innych. Tematy tabu dla tej dziewczyny wcale nie istnieją, uważa też, że nie ma rzeczy niemożliwy do zrobienia i sytuacji bez wyjścia.
Uśmiecha się prawie zawsze, choć bywa tak, że w ten sposób ukrywa przed światem wszelkie negatywne emocje oraz smutek. Nie lubi pokazywać innym swoich słabości, nie potrafi znieść kiedy ktokolwiek się nad nią lituje. Kocha doświadczać nowych wrażeń, nie boi się zmian, nigdy tak do końca nie wiadomo jakie szalone myśli kryją się w jej głowie. Jest spontaniczna – często działa pod wpływem chwili jeszcze za nim do końca przemyśli wszystkie „za” i „przeciw”, co często działa na jej niekorzyść i pakuje ją w tarapaty. Kiedy coś knuje, w jej oczach pojawiają się iskierki. W każdym potrafi dostrzec coś interesującego, zawsze znajdzie chwilę żeby porozmawiać z osobą, która akurat się nawinie, sądzi, że każdy ma coś ciekawego do powiedzenia, tak samo osoba z tak zwanego „marginesu społecznego” jak i psychopata, czy chociażby typowy mól książkowy. Prawdopodobnie to właśnie dlatego, aby zyskać jej przyjaźń trzeba mieć własne zdanie, nie lubi kiedy rozmówca jedynie potakuje jej słowom. Uwielbia dobrą zabawę, często się śmieje i zdarza jej się wycinać znajomym kawały, ale zazwyczaj wyczuwa kiedy należy przystopować żeby nie zranić drugiej osoby.  

To była niezwykle ciemna noc, niebo zdawało się mieć wręcz czarny kolor, jednak gwiazdy na nocnym firmamencie świeciły niezwykłym blaskiem. Właśnie tej nocy na świat przyszła Gabrielle, jej narodziny nie były wydarzeniem na skale światową, ot w jednym z paryskich szpitali przyszło kolejne, płaczące dziecko. To zdarzenie miało jednak ogromną wartość dla Elisabeth Levasseur. Mała blondyneczka była dowodem miłości łączącą ją z pewnym mugolem. Niestety rodzinne waśnie, stawiane wobec córki wymagania doprowadziły do tego, że dwudziestotrzyletnia wtedy Elis została samotną panną z dzieckiem. Nie zmieniło to jednak niczego, dzień narodzin Gab był najszczęśliwszym w jej życiu. Panna Levasseur zamieszkała wraz z córką w posiadłości rodziców w małej wiosce obok Marsylii.
Gabrielle mimo posiadania tylko jednego z rodziców miała szczęśliwe dzieciństwo, otoczona miłością matki oraz dziadków nie odczuwała braku ojca. Wychowywana w otoczeniu pięknej i rozległej winnicy, wśród zwierząt, które od razu ukochała całym sercem oraz bliskości morza, gdzie uciekała zawsze w gorszych momentach. Czas spędzony na wsi wspomina z wielką radością. Doskonale pamięta zapach winogron, kiedy przechadzała się kolejnymi dróżkami miedzy połaciami roślin. Słońce oświetlające jej twarz, na której zaraz pojawiały się piegi. Już od najmłodszych lat nie potrafiła usiedzieć na miejscu dłużej niż trzydzieści sekund, swoją drogę zawsze przemierzała w biegu. Gdy tylko skończyła 4 lata zaczęła uprawiać różnego rodzaju sporty, przede wszystkim te typowe dla mugoli. Jej matka nigdy nie ograniczała wiedzy blondynki jedynie do świata magicznego, czytała jej mugolskie książki, opowiadała o niemagicznych przedmiotach, uczyła jak ich używać. Dzięki temu od małego Gab poznawała te dwa, niby różne a jednak podobne światy, łączyła je w sobie.
Mając osiem lat idąc w ślady matki rozpoczęła naukę w Akademii Magii Beauxbatons, która oprócz rozwijania umiejętności magicznych, kształciła swoich uczniów także twórczo. To właśnie tu Gab poznała pierwszych przyjaciół, nauczyła się panować nad magią, która płynęła w jej żyłach, skosztowała smaku pierwszej nieszczęśliwej miłości. Spędziła w Akademii siedem lat, kiedy pewnego kwietniowego popołudnia, dostała list iż w trybie natychmiastowym musi wrócić do domu. Tak też uczyniła, był to dzień który na zawsze odmienił jej życie. Właśnie wtedy matka oznajmiła jej, że muszą się przeprowadzić do Londynu, ona jako jedyna siostra musiała pomóc ciotce Blais, gdyż jej mąż coraz bardziej nie domagał. Złość, szok, niedowierzanie. Była to niezwykła mieszanka uczuć, która zawładnęła blondynką, jednak wiedziała iż jakiekolwiek wyrazy sprzeciwu nie mają sensu. Już wtedy zrodziły się w niej pewne podejrzenia, że pomoc siostrze to nie jedyny powód ich przeprowadzki, a te myśli nie opuszczały jej nawet na chwilę przez całą drogę do nowego domu.  

 

& uwielbia języki martwe: łacina, starogrecki, tracki
& jako jedyna w rodzinie – od strony matki – ma blond włosy, pozostali to bruneci
& jest uczulona na czekoladę
& uprawia wszelkiego rodzaju sporty: koszykówka, snowboard, pływanie, piłka nożna, gimnastykę artystyczną i wiele innych
& ćwiczy sztuki walki
& lubi czytać książki, jednak nie tylko dla samego czytania, są one dla niej skarbnicą wiedzy
& muzyka – interesuje się nią, pisze teksty, czasem śpiewa – ma przyjemny dla ucha głos. Niestety nie potrafi grać na żadnym instrumencie
& świetnie jeździ na deskorolce, jest to jej ulubiony środek transportu, również pośród murów szkoły
& jeździ konno – jazdy nauczył ją straszy kuzyn, którego ukochała całym sercem jako jednego z nielicznych należących do rodziny
& marzy o tym, aby w przyszłości zostać aurorem
& jest osobą dwujęzyczną - mówi po angielsku oraz francusku, często zdarza się jej, iż używa francuskich wtrąceń gdy mówi po angielsku lub używa błędnych słów