Sowa przyleciała wieczorem, trzymając w szponach dosyć sporą paczkę. Zrzuciła ją na łóżko Barty'ego i odleciała, pozostawiając po sobie stos porozrzucanych wszędzie kartek.

Cytat :

Widzisz tę paczkę? Są w niej fasolki wszystkich smaków.
Ile jesteś w stanie ich zjeść, zanim zwymiotujesz?
Tak, rzucam Ci wyzwanie.

Porunn.

Na horyzoncie pojawiła się lecąca powolnym lotem sowa, która zrobiła jedno kółko w powietrzu i gdy zamierzała już lądować, rozłożyła swoje skrzydła i dając się ponieść w dół usiadła na parapecie przy którym stał Barty Crouch. Egon, stojąc w wyprostowanej pozie, niczym własny pan wystawił nóżkę z listem w przód, a jego głowa odchyliła się w tył jakoby to ślizgon był dla niego plebsem i nie warto było z nim konwersować. A następnie odleciała.

Cytat :

Dobrze wiesz Crouch, że moje źródełko jest bardzo tajemnicze i tylko nieliczni mają do niego dostęp. A podzielić się z tobą tak jak mówiłem - Mogę, ale tylko za odpowiednią opłatą. Składniki są drogie, a ja raczej nie chcę marnować swoich zasobów. Poproś swojego ojca czy matkę, niech kupią kilka typowych na Pokątnej czy nawet Nokturnie i masz problem z głowy.
Co do mojego wyjazdu na święta: Chcę na nie wyjechać, ale jeśli muszę Ci pomóc opanować coś tak prostego jak eliksiry to w porządku.

W.S.

PS. Jeszcze takie małe pytanie: Co ty mi dasz za te cenne nauki, Crouch?

Sowa zwana Egonem zaczęła krążyć na głową Bartemiusza, aż zmusiła się w pewnym momencie do obniżenia swojego pułapu lotu. Zasiadając na jego ręce zahukała głośno i odwróciła łepek tak samo jak poprzednim razem. Z wyciągniętą nogą w jego stronę oglądała się bardziej za przebiegającym szczurem niżeli Ślizgonem. Cóż, taka jest ta Sowia Arystokracja. Gdy tylko poczuła wolność na swojej nóżce, odleciała hucząc.

Cytat :

Moje źródełko wiedzy bierze się też po trochu z mojego nazwiska. No i sam rozumiesz, więzy krwi, pasja do eliksirów. My wszyscy Slughornowie tak mamy. Jak za coś się weźmiemy to już wychodzi z tego ciekawy efekt. Może też spróbowałbyś? Odkryjesz może jakiś bakcyl do któregoś z przedmiotów.

Chodzi ci o święta, no cóż... Najprędzej wyjechałbym do domu i zaszył się w swoim pokoju wśród kociołków, ależ o dziwo, mam też rodzinę z którą muszę spędzać czas. Ale jeśli chcesz poćwiczyć to dlaczego nie. Chociaż raz mogę zostać w przerwę zimową w Hogwarcie. Tylko wybierz miejsce. Najlepiej bez nauczycieli. Co tam tak w ogóle?

W.S.

PS. Załatwisz mi do końca roku szkolnego te piszczące lizaki z Miodowego Królestwa o smaku malin i jak dla mnie może być.

Sowa kolejny raz pojawiła się nad głową Barta, gdy ten najprawdopodobniej przeglądał się jakiemuś widokowi za oknem. Ale cóż, list upadł pod jego ręce, a sowa upuściła kawałek swoich białych fekaliów na rękaw szaty Croucha.

Cytat :

Czytając twój list nawet parsknąłem, ale musiałem niestety poczekać aż inni wyjdą, aby roześmiać się do rozpuku. Wciąż dla mnie nie ma odpowiedniej partii, a raczej rodzice nie napisali mi w liście, że wyjdę za wielkiego i poważanego Bartemiusa Croucha Juniora. Chyba nawet zdziwiłbym się im, przecież wolę kobiety. Chociaż ponoć Mathild Feuer chciała sobie ciebie zarezerwować. No wiesz, ta puchonka z pryszczem na czole, który jest jak granat mogący wybuchnąć w każdym momencie. Granat to taka broń mugolska co się odbezpiecza i rzuca. Ponoć robi niezłe bum.

To wyobraź sobie, że ja też mam zamiar mieć WSPANIAŁE święta w swoim rodzinnym domku, w swoim pokoiku z dużą ilością grubiutkich, ładniusich, cynowych kociołeczkach w których nie ma ANI JEDNEGO leprokonusa. Prawda, że to niebywałe? Przecież my wielcy arystokraci mamy swoich własnych leprokonusów według biedoty. Więc jak sam mówiłeś, nie chcesz długo siedzieć w swoim domu. Możemy pouczyć się więc w czasie przerwy świątecznej w Hogwarcie. A wtedy mianuję cię swoim czeladnikiem i będziesz mi służył jako podawacz składników. Pasuje?

Co do tiary, także myślałem, że cię nie przydzieli do Slytherinu. Powinieneś być w Hufflepuffie, bo masz takie doskonałe poczucie humoru, Crouch.

W.S.

PS. Masz zniżkę. U innych musiałbyś stopy całować.