NAJLEPSI Z NAJLEPSZYCH:

to było chyba zapisane  w gwiazdach. Tych dwoje wylądowało w jednej szkole, w jednym domu i na jednym roku nie przez przypadek, co z łatwością uświadamiasz sobie, patrząc na Erica i Murph przemierzających ramię w ramię korytarze. Co nie raz, nie dwa sprawiło, że byli tematem hogwarckich plotek - różne głupie rzeczy mogą przyjść do głowy, gdy się widzi dwoje tak zgodnych sobie ludzi. Przechadzających się dość często po szkole. Czasem nawet nocą...  Jednak plotki, trzeba skrócić bo choć znają się i lubią od jedenastego roku, zawsze określali te relację mianem przyjaźni. Henley jest zaraz obok Chrisa jej najbardziej zaufanym powiernikiem tajemnic. Tym bardziej, że jako jeden z nielicznych wie o jej łucznictwie, co więcej... sam je nawet praktykuje. Zna ją doskonale - wie co Murph w ludziach lubi, czego się boi, ile słodzi, jak nazywają się jej perfumy...  Poza tym to właśnie ON zapalił z nią pierwszego w życiu papierosa - zdobytego cudem od jakiegoś przekupnego siedmioklasisty, wypalonego w cieniu drzew Zakazanego Lasu z dala od nadzoru inkwizycji w postaci jej starszego brata - choć teraz okazjonalne popalanie jej wytyka! Jednak ona nie zostaje mu dłużna, bo po pierwsze - męczy niemiłosiernie jego biednego kota, odgrywając z nim kluczowe sceny "Makbeta", "Hamleta" i "Snu Nocy Letniej". Poza tym, nie daje mu zapomnieć o tym, że sześć razy próbował się dostać do składu drużyny czerwonych i sześć razy poległ, ze względu na bycie łamagą.
I choć ostatnio niektóre rzeczy uległy… dość radykalnej zmianie Murph nadal chce wierzyć w to, że Eric pozostanie tylko przyjacielem. Oczywiście, oficjalnie. Bo w gruncie rzeczy sama nie wie co czuć myśleć i robić.

Łączy ich naprawdę wiele - dom, podobne pasje, charaktery, miłość do quidditcha. Przyjaźnią się nie od dzisiaj i choć Cú jest w szczęśliwym (?) związku, Murph coraz częściej się czuje coś... innego niż dotychczas. Na przekór okolicznościom, czasu, miejscu oraz przede wszystkim - jej woli. Tłumi to w sobie rzetelnie i skrupulatnie, więc na razie nie powinno stanowi to żadnego problemu. Na razie.

Bo jakieś koleżanki trzeba mieć. Choć z pozoru może to wyglądać na nieco niezdrową, zbyt bogatą w brutalne i wczesne zrywanie z łóżka relację - nic bardziej mylnego. Bo po pierwszym etapie, czyli „zabiję Cie Hathawy, dlaczego tak wcześnie jestem na nogach” dziewczęta bardzo się dogadują. Łapiąc niewidzialne znicze na błoniach, pyskując na głupich i niestety nie pryszczatych Ślizgonów. Wycinając ludziom całkiem głupio-nieodpowiedzialne żarty.
Ot, standard.

POZYTYWNE:

Nieodgadniony, młodszy kolega-zagadka. Choć wcześniej Murphy nie zwracała zbytniej uwagi ani na zbudowaną posturę chłopaka, ani na jego akcent, ani na dziki błysk w oku - wszystko zmieniło się całkiem niedawno. Przez pewien nocno-poranny incydent, zwany nadprogramowym treningiem quidditcha. I choć to ona jest starsza - to Riaan zdecydowanie wiódł prym. Ucząc ją nowych zawirowań, ruchów oraz uników oraz przede wszystkim ratując jej kark, dosłownie. Za to, zrozumienie i milcząco-kojące towarzystwo dziewczyna będzie mu po prostu wdzięczna, nie raz okazując sympatię. Którą chcąc nie chcąc momentalnie sobie zaskarbił.

Dzieląc dormitorium nie zawsze musimy dogadywać się z współlokatorami. Tak też było z Roweną, choć kiedyś różnice ich charakterów były niemalże niewidoczne, z upływem czasu coraz bardziej się uwypuklają. Nie mniej jednak, pomimo tarć i wszelkich sprzeczek - to dobre koleżanki, które mogą na sobie polegać w razie potrzeby. W końcu są rzeczy ważne i ważniejsze.

Najprzystojniejszy, najzabawniejszy, najinteligentniejszy i wszystko co jeszcze może być „naj” - czyli Peter Forrester, we własnej osobie. Znają się dość długo, lubią od pierwszego wejrzenia, ba! Okazało się nawet, że mieszkają w tym samym mieście. Dlatego też nie mogło się to skończyć inaczej, przyjaźń… przeplatana z niemałą dozą flirtu. Bo Forrester z całą swoją pewnością siebie, naturalnością, poczuciem humoru, luzem bardzo się jej spodobał. A do tego papieros w buzi, dodający chcąc nie chcąc (chcąc…) tak zwanego seksapilu. Lecz bez szaleństw - Pete i Murph to dwójka lojalnych wobec siebie, godnych zaufania, niosących sobie pomoc przyjaciół. Przy topieniu pani Norris, na przykład.

kolega z domu, również miłośnik broni średniowiecznych. Pomimo, że Murph nie do końca potrafi wymówić jego nazwisko a Sergie jest ogromnie tajemniczy - lubią się. Jego małomówność jest bardzo intrygująca!

Każdy, nawet najbardziej dumny człowiek w chwilach bezpośredniego zagrożenia życia brzytwy się chwyta. Adama, przykładny kolega z domu radzi sobie w eliksirach, w których Murph nie potrafi się odnaleźć, dlatego jego sekretnie udzielaną pomoc przyjmuje z niemałą ulgą. Nie przeszkadza jej specyficzne poczucie humoru chłopaka, do którego (przy Ericu) już w gruncie rzeczy przywykła i za każdym razie gdy Morgan wraca z jakiejś nie do końca udanej bójki, służy pomocą (w pakiecie kocyk, okład z lodu i kubek kakao/kremowe piwo/piwo/wstaw cokolwiek) w zamian za możliwość wysłuchania ciekawej historii jak-to-się-stało. W dodatku służy radą w zrozumieniu kobiet, które jak to w życiu bywa zachowują się przecież nie zawsze logiczne. I choć sama czasem ich nie rozumie, spróbuje pomóc.

Pan Gallagher to osoba, którą wyprzedza sława. Sława nazwiska, a raczej - etykiety. Murph, wychowana przy bracie doskonale wiedzącym co oznacza akronim TGIF, od dziecka wiedziała co to jest Honey Bagder. I od początku edukacji w Hogwarcie wiedziała kto to Gallagher i dlaczego go lubi. Co ich połączyło? Wspólne zainteresowania, podobne charaktery, quidditch. Szczególnie teraz, gdy Ruda zasiliła szeregi składu Pottera. I choć wrodzony duch rywalizacji powinien stanowić zalążek kłótni, oni w jakiś sposób tego unikają. Broniąc się żartem, który oboje rozumieją jak mało kto, co z kolei stanowi kolejne spoiwo znajomości.
Ps. Szczególnie te dobre żarty, na przykład z tatuażu jaki Tosiek skrywa pod szkolnymi szatami. Tych Murph nigdy mu nie szczędzi.

z Panną Pierniczkową lubi się oficjalnie i nieoficjalnie. Pomimo tego, mają nieco różne charaktery. Wdaje się to we znaki - potyczki słowne, przekomarzanie się i uszczypliwe uwagi są dosyć częste w ich relacji. Nawet czasem się pokłócą, no... czasem. Poza tym Wandzia ma według Murph ogromne powodzenie u mężczyzn, czego tak troszkę jej zazdrości. Jednak mimo wszystkich tych przeciwności, darzą się niezwykłą sympatią tym bardziej, że Krukonka dostarcza Murph i przytulasy i pyszną czekoladę. Dziewczyna jest jej za to bardzo wdzięczna, choć nie lubi okazywać takich uczuć. Lecz za to zawsze służy pomocą - otwarcie i chętnie.

Słodko-gorzko-kwaśna historia pewnej znajomości. Bo jako, że początki są trudne - dziewczęta nie darzyły się sympatią. Pomimo wspólnych, jak Wanda, nie potrafiłby znaleźć wspólnego języka. Zwiedzione uprzedzeniami przez dobre lata żyły w przekonaniach. Jakich? Ze strony gryfońskiej, że Gwen to śliczna, pusta, pacynkowata, porcelanowa lalka, której blond pukle śnią się zbyt wielkiej liczbie hogwarckich chłopców. Ze strony Gwen… Merlin jeden wie, choć jedno ulega wątpliwości. Kiedy to wszystko uległo zmianie?
Pewnej pięknej wrześniowej nocy, gdzie histeryczne krzyki rzucone w ciemność i dym papierosowy splótł losy tych dwóch podobnie upośledzonych uczuciowo niewiast. Pokazując, że przyjaciela można znaleźć w dawnych uprzedzeniu.

Delikatniejsza z siótr Fimmel chcąc nie chcąc podbiła marfiowe serduszko. Pomimo wrodzonej rezerwy do dziewcząt, zwłaszcza tych ułożonych i z dobrego domu, takich jak Aria, Murphy polubiła towarzystwo Krukonki. Którą obserwuje nieco zazdrosnym, szarozielonym spojrzeniem - jej smukłe, nieporanione palce śmigające po klawiaturze fortepianu. Piękne, mocne włosy, naturalną elegancję oraz te warkocze. Tak ważne w jej niedawnym życiu, mimochodem.
Oraz łucznictwo, które dość nienachalnie przepełniły obie dziewczęta wzajemnych zaufaniem.
Lecz jednego w jej życiu nigdy nie zaakceptuje. Narzeczonego.

Podobieństwo charakterów górujące ponad domowymi podziałami. Wspólni przyjaciele, wspólni wrogowie, wspólne temperamenty i ta sama, skrywana wrażliwość. Choć dość łatwo mogło się to nie udać - Piorun i Ognista lubią się, wbrew pozorom i nielicznym przeciwnościom. Takim jak problem nietolerancji nieczystej krwi, który Fimmelównę nęci a Hathaway zupełnie nie przeszkadza. Z jednej strony, bo z drugiej - sprawa Grossa, działającego na nerwy młodej Rudej coraz to dosadniej. A jednak - dzięki niejakiej obustronnej mowie zmilczenia udaje im się i współżyć i lubić.

Złapana kiedyś przez Cromwellównę na gorącym uczynku. Mianowicie na okładaniu na szkolnym korytarzu ich wspólnego, powiedźmy, że wroga. W każdym razie - osoby nielubianej, co wraz z milczącym sojuszem. Bo Isabell kryminalny występek przemilczała, nie przysparzając rudowłosej żadnego kłopotu. I żyją tak do dzisiaj - lubiąc się, przynajmniej z pozoru, podczas gdy pod głową zdarza się, że Murph huczy milion sprzecznych myśli. Bo podświadomie wyczuwa, że można jej ufać. W pełni.
Co nie przeszkadza im utrzymywać przyjaznych relacji, bo w gruncie rzeczy… Hathawawy powinna czuć się wdzięczna. Do czasu… ?

Nie każdy Ślizgon jest taki straszny, na jakim go malują. Choć Ruda znana jest z niechęci do podopiecznych Domu Węża i tu ma swoją słabość. Od kiedy zobaczyła Lilith, od chwili ich spotkania czuje dlań trudną do zdefiniowania sympatię, zupełnie przecież nielogiczną. Osób takich jak Worrell lubić się nie da, arogancja oraz wyrafinowanie nie są lekkie, łatwe, przyjemne - na pewno nie dla Murph. A jednak Lilith dała się poznać Murph z nieco innej strony, strony o wiele bardziej łagodnej. Co je więc połączyło?
Miłość do zwierząt, których Ognista posiadać nie może.

NEGATYWNE:
To nie mogło się udać. Ich charaktery były albo zbyt podobne albo zbyt zróżnicowane i choć dzielą jedną sypialnię, dom oraz rok szczerze się nie znoszą. Jak to się stało? Sukcesywnie, rok po rok, choć apogeum niezręczności osiągane jest teraz, po zniknięciu O’Connora.
Do tego stopnia, że jednym sposobem na współegzystowanie w Dormitorium o Barwach Szkarłatu jest unikanie się tych dwóch dam. Do obie skutecznie wdrażają, na szczęście wszystkich Gryfonów. A Gryfic zwłaszcza.

Ambitny Puchon, dumna Gryfonka oraz rośliny nudniejsze od gumochłonów. Zielarstwo, razem przebyty rok, dzielenie szklarni, rękawic oraz stanowiska. Czy może być gorzej?
Nieświadoma jak mrocznym i nieprzystępnym chłopakiem jest Jason, Murphy próbowała go zagadać - żartami, docinkami, uwagami. Które mimowolnie i dość niespodziewanie zaczęły przeradzać się z regularne obrazy, stanowiące upust niechęci wzbierającej się w marfiowym serduszku. Bo ona nie lubi, doprawdy odrzucana oraz co gorsze - ignorowana. Szczególnie przez Puszków, których z reguły darzy sympatią. No ale cóż, każdy dom ma swoją czarną owcę.

czysta nienawiść. Nie pytajcie dlaczego, za długo by tłumaczyć. Z początku powierzchowna niechęć zamieniła się w relację stwarzającą realne zagrożenie dla wszystkich znajdujących się w pobliżu ich konfrontacji. I pomimo, że Murph wrogów nie brakuje - notabene połowa z nich wynika z ich powiązania z uroczą Rosie - blondyna szczególnie działa jej na nerwy. Tak bardzo szczególnie, że gdyby kiedykolwiek przyszło jej do głowy zrobić komuś krzywdę - pewnie była by to właśnie ona. Na razie jednak, mordercze myśli odsuwa na bok.

Zimna jak Królowa Śniegu, oschła niczym koryto afrykańskiej rzeki w porze suszy i nieprzyjemnie arogancka. Kolejna koleżanka Rosie Rabe, kolejna zadufana w sobie Ślizgonka - to się nie mogło udać. Murph od kiedy pamięta, nie cierpi Chaynne - oczywiście z wzajemnością -  a powodów tego stanu rzeczy jest wiele. Lecz główny? Jeśli tamta ma problem z mugolakami, to ma problem i z nią. Nietolerancja dla braku tolerancji. Dlatego dziewczęta unikają się wzajemnie, by nie zranić ludzi wokoło sypiącymi się iskrami. Do tego jej tendencja do flirtowania oraz kokieterii, doprowadzająca Gryfonkę do szewskiej pasji.

Amelcia, Nelcia, Nelunia. Nie lubią się. Unikają. Ich konfrontacje są bolesne dla obu stron, poza tym przynoszą ofiary. Wszyscy o tym wiedzą. Powodów jest bardzo wiele ale głównym - różnica charakterów. Panna Bones jest (chorobliwie...) ambitna i w oczach Murph - bardzo nieznośna. Uważa ją za groteskową i pretensjonalną, poza tym pozbawioną poczucia humoru... nudną personę. Za to Amelia (z tego co wie Murph od swoich najlepszych szeptaczy) ma Gryfonkę za "bezczelną gówniarę" z niewyparzoną gębą. Phi! Też mi coś.

NEUTRAL:
człowiek tajemnica. Ich spotkanie było krótkie, ale zmieniło trwale psychikę dziewczyny - ona zagadała, nieważne dlaczego (sama już nie pamięta) a on... spojrzał się na nią i odszedł! Niespotykane zachowanie, bo tak się panny Hathaway nie traktuje - możną ją lubić albo nie, lecz być obojętnym? Zaintrygował ją, budząc ambiwalentny stosunek - z jednej strony dziewczyna uważa go za gbura niewartego uwagi. Z drugiej strony - wręcz przeciwnie - fascynuje ją introwertyzm Aerona. Dlatego Krukon to jeden wielki znak zapytania. Zobaczymy, czy będzie ciąg dalszy.

Jak dotąd - kolejny człowiek zagadka, znany Murph z patronusa oraz widzenia. Z Cu, na przykład, do nie dawna co nie uszło jej uwadze.
Podobnie jak lustrowy romans z Aristos, przez co nie jest w stanie jednoznacznie wydać na Wattsa osądu. Czas pokaże.

//W budowie:
pustota!

byli tu:

Miłośniczka broni białej! Sergie jako francuski arystokrata był uczony szermierki!
Poza tym nie wiem jakie relki, ale podoba mi się twoja postać ;) Może jakieś propozycje?

Długodystansowej. Murph to łuczniczka, chociaż inne rodzaje pewnie też zna. Tylko nie tak dobrze :D
Raczej pozytywne?
Hathaway uwielbia męskie towarzystwo i ma dużo męskich przyjaciół/znajomych. Poza tym są w tym samym domu, więc pasuje idealnie (: Chociaż zastrzegam sobie prawo do nie wodzenia zalotnymi spojrzeniami bo Murph jest na razie niezainteresowana takiego typu znajomościami! :D

Broń biała zawsze mi się z ostrzem kojarzyła.
Co do zalotnych spojrzeń, nawet nie ma na co liczyć. Sergie dystansuje się od ludzi, więc przede wszystkim od romansów itp.
Pozytyw może być. Pomaganie w lekcjach, czy coś.

O losie, faktycznie cóż za faux paus! :D
No to uff. Dobrzy kumple, oboje lubią staromodne bronie. Pewnie będzie wiadomo nieco więcej jak już programy (:

Czytając charakter Murph widzę O'Connora w spódnicy. Pokusiłbym się chętnie o przyjaźń, szczególnie, że rude od razu przykuwają moją uwagę ;)
Podobne charaktery, ona strzela z łuku, on walczy włócznią, ten sam dom. To co powiesz? Możesz zerknąć do karty Cu, może coś jeszcze wpadnie do głowy.

A ja chcę negatyw, tak dla odmiany ;)

Kartka zaktualizowana (obaczcie czy się zgadza) a ja tymczasem podbijam!
Wrogowie/wielbiciele - przybywajcie!

/ O lol zapomniałam o miłości mego życie ale wtopa :D, Szarlotka już Cię wpisuje!

Wybierz mnie, wybierz mnie na bestie!

WYRYW, WYRYW, WYRYW!

uzupełnione. O kimś zapomniałam?
Ps. SZUKAM PUCHONÓW :D

O mnie :(

No to skoro szukasz Puchonów to się zgłaszam ;>

Mogę prosić o jako takie relacje które zawęzimy na fabule?

Znać się musimy, gramy w jednej drużynie.