Zabawa w rozbijanie lodowej tafli oczywiście nie mogła się skończyć niczym dobrym. Kiedy pokaźny kawałek uderzył w kadłub i Daemon wypadł za burtę, Everett najpierw tego nie zauważyła, a potem wychyliła się mocno, zaskoczona i przerażona tym faktem. Nie podejrzewała, że tak się to skończy. Dopiero odgłos trzasku towarzyszący deportacji nieco uspokoił Tanję, lecz i tak była na siebie zła. Liczyła na to, że jednak Blackriversowi nic się nie stało. Miała z nim do pogadania.
Wtem atmosfera zaczęła się zmieniać. Tanja spojrzała na drzwi od kajuty, trzymając dzielnie różdżkę. Zaskoczona stwierdziła, że przed nimi pojawil się sfinks. Zapowiadało to zagadkę. Tan nie myliła się. Westchnęła cicho, słysząc jej treść. Nie miała głowy do tego typu zadań, po akcji z krokodylem i spotkaniu Daemona. Spojrzała na Michaela z nadzieją, że on coś wymyśli.
-Tak wiele rzeczy pasuje... duma? -szepnęła cicho do Michaela, licząc na to, że albo Ślizgoni coś wymyślą, albo stwór da im jeszcze trochę czasu.

/tyle na ile mnie stać dzisiaj. Nie wiem czy mi wolno, ale Tanesha mówiła, że ma praktyki i egzaminy, więc może temu nie odpisze...

Niestety, pomysł z pozbyciem się lodu przysporzył im jeszcze więcej problemów. Niektóre odłamy i kry uderzyły w statek i zwaliły uczestników drugiego etapu turnieju z nóg. Bonner starał się jednak trzymać mocno którejś z lin dzięki czemu szybko powrócił zaraz do steru. Ta rola nadal mu się nie uśmiechała, ale najwyraźniej stracili jednego członka drużyny, więc musiał pogodzić się ze swoim losem. Miał po prostu nadzieję, że niedługo wraz z dwiema koleżankami będą mogli zejść ze statku i zapomnieć o tej wątpliwej przyjemności przygodzie. Akurat brak Daemona mu nie przeszkadzał, a nawet działał na niego budująco. Chłopak i tak był niezwykle irytujący, a i nie wykazał się w konkurencji niczym szczególnym.
Michael powrócił do steru, próbując utrzymywać kurs, a jeśli udało mu się opanować sytuację, oparł się łokciem o jedną z desek, cały czas kontrolując ruch wodnego środka transportu. Jednak już chwilę później jego spojrzenie przykuło pojawienie się na statku ciekawego osobnika. Lew z ludzką głową? Czy to czasem nie słynny sfinks? Ślizgon wsłuchiwał się z uwagą w jego słowa, jednak nie potrafił wymyślić żadnej sensownej odpowiedzi na jego zagadkę. Westchnął ciężko, kierując swój wzrok na towarzyszące mu panienki, jakby szukając podpowiedzi. Na szczęście, Tanja była jak zawsze czujna i rzuciła swoją propozycją, która brzmiała naprawdę sensownie.
- Też obstawiam dumę. – odparł, przyznając więc rację niezwykle uroczej Gryfonce. Właściwie, jak się zastanowił, sam pewnie wpadłby na takie samo rozwiązanie, choć niewątpliwie zajęłoby mu to więcej czasu. Nic innego zaś, czym mógłby się podzielić, nie przychodziło mu do głowy, toteż postanowił oczekiwać cierpliwie na to, jak na ich słowa zareaguje Sfinks.

- Jasna cholera i inne plagi - brunetka warknęła pod nosem, zaraz po tym jak wylądowała na twardych deskach pokładu. Wszystko było zbyt proste jak widać. Dosłownie wszystko. Powinni sobie wyczarować dodatkowe pięć par oczu i rąk, rzucając wszystko na raz. I reducto, i tarczę, i jeszcze pięćset innych zaklęć z rozweselającym włącznie. Zwłaszcza po tym, jak ich drużyna została uszczuplona o osobę pana Blackriversa, który z czymś, czego nie można było nazwać gracją, wylądował za burtą. A chwilę później pewnie w skrzydle szpitalnym.
Poziom irytacji u Ślizgonki powoli sięgał górnych wskaźników. Pozbierała się z drewnianej podłogi, nie odrywając wzroku od istoty, która pojawiła się w ich towarzystwie. Dlaczego nikt ich nie uprzedził, że będą musieli stanąć oko w oko z sfinksem? To niby miało być bezpieczne?
Tan wysłuchała zagadki, analizując wers po wersie. Tak jak zauważyła Everett, pasować mogło całkiem sporo rzeczy, ale niewątpliwie w takiej sytuacji powinni poszukać najprostszego rozwiązania. Skoro tych dwoje stawiało na 'dumę', to była spora szansa, że to właściwa odpowiedź.
- Lepiej, żebyście się nie mylili. - odezwała się nie odrywając wzroku od stworzenia i zaciskając mocniej palce na różdżce.
- Chociaż uczennica z pod znaku lwa, raczej wie co mówi. Ja również uważam, że odpowiedź brzmi 'duma'.
A jeśli nie, to nasza może za moment bardzo ucierpieć...